Όταν ένας ζητιάνος σου δίνει κάτι, θα πει ότι ο Θεός σου κάνει δώρο ...

Ήταν θυμάμαι μόλις είχα τελειώσει την εργασία μου σ' ένα Νοσοκομείο όπου δίδαξα για ένα διάστημα. Οι άνθρωποι σ' αυτό το Νοσοκομείο ήταν άθεοι και πολύ σκληροί. Τελειώσαν οι μέρες κι εγώ δεν είχα πρόσκληση για άλλου. Τίποτα. Και μου λένε: «Το τραίνο φεύγει αύριο στις δέκα». 

Εντάξει. Πήγα λοιπόν κι εγώ με το βαλιτσάκι μου κι ένα ρούπι, σαν να πεις εκατό δραχμές, στον Σταθμό (που ήταν και το Τέρμα). Από εδώ και πέρα τώρα, δεν ήξερα που θα πήγαινα. Μόνον ο Θεός το ήξερε. 

Καθόμουν λοιπόν ήσυχα στην αίθουσα αναμονής. Έμπαιναν, έβγαιναν άνθρωποι, κι εγώ περίμενα να δω ποιόν θα στείλει ο Θεός. Εν τω μεταξύ, ήρθαν δυο παιδάκια και ζητιάνευαν κι εγώ τους έδωσα το ρούπι να το μοιραστούν. Το πήραν και έφυγαν.

Φαίνεται το είπαν και σ' άλλα, γιατί σε λίγο ήρθαν κι άλλα δύο. Χρήματα όμως δεν είχα πια. Είχα μόνο λίγες καραμέλες στην τσέπη μου και τους τις έδωσα. 

Σε λίγο έρχονται κι άλλα παιδάκια. Δεν είχα πια τίποτε να τους δώσω. Αυτά δεν με πιστεύανε. Οπότε αναποδογυρίζω τις τσέπες μου μέσα-έξω για να δουν. Και τι κάνουν; Φεύγουν, ανεβαίνουν σ' ένα δένδρο και έρχονται και μου προσφέρουν ένα ωραιότατο μάνγκο!

Και καθώς το παίρνω και τα ευχαρίστησα χαμογελαστά χωρίς λόγια, τι να δω;
Έχουν σηκωθεί όλοι οι άνθρωποι που περίμεναν στον Σταθμό, Κι έρχονται και με χαιρετούν με την Ινδική μετάνοια. Όλοι! Και λέω: Τι γίνεται εδώ; 

Και μου λέει ένας: «Στην Θρησκεία μας, όταν ένας Ζητιάνος σου δίνει κάτι, θα πει ότι ο Θεός σου κάνει δώρο και έρχεται να σ' ευλογήσει». Καταλαβαίνετε τι έπαθα...

Καθόμουν λοιπόν και περίμενα... Πράγματι, μετά από πολλή ώρα μπαίνει μια Ινδή γυναίκα με μια επαγγελματική τσάντα και με ρωτα στα Αγγλικά: «Μπορώ να καθήσω δίπλα σας»;
 

Πάντα είχα αυτό που λένε την αξιοπρέπεια του Χριστιανού και κανείς δεν ήξερε ποτέ αν ήμουν πάμπλουτη ή απένταρη. Κάθεται λοιπόν, και με ξαναρωτά: «Από πού έρχεστε; Και που πάτε»; Της λέω: «Μόλις τελείωσα εδώ, στο Λεπροκομείο όπου δίδαξα Φυσικοθεραπεία. «Και τώρα; Μήπως είσαστε ελεύθερη; Aχ, πώς θα θέλαμε... Ξέρετε, έχουμε ένα μικρό Νοσοκομείο εδώ κοντά και θα θέλαμε τόσο πολύ κάποιος να τους διδάξει». 

Κι ενώ δεν είχα πού να κοιμηθώ εκείνο το βράδυ, σε μία ώρα μέσα με παρέλαβε και έφθασα στον νέο προορισμό μου μια χαρά!

Αυτά κάνει ο Θεός !

Γ. Γαβριηλία
(μας το έστειλε ο Κώστας Καρατζογιάννης)