Ένα κερί, ένας στεναγμός, μια ευχή, μυστικό βλέμμα, κομποδεμένες κουβέντες, ψελλίσματα καρδιάς, φθόγγοι συγκρουόμενοι πριν σχηματισθούν σε ικεσία, άνθη αποχιονισθέντα προσφάτου χιόνος, θλίψεις απειλούσες τις καθ'οδόν προσευχές, δοκιμασίες εξαγνισμένες σε θυμιάματα, καρβουνάκι υπομονής το βλέμμα, τρέμουσες κινήσεις, αδιάφθορες ελπίδες, κόσμος σε βιαστική επιστροφή, ιδιωτικές συν-ομιλίες βροτών και αγγέλων, μινυρίσματα βρεφών, γόνυ κλίνον, κατακερματισμός επιθυμιών σε πρώτα συστατικά και επανένωση σε σχηματισμό μιας και μόνης λέξης:
Παναγιά μου.....
...Μάνα, μόνο να είμαι εκεί.
Τίποτε άλλο.
Εκεί όπου σε παινεύουν λειψά οι ψαλτάδες και σε θυμιάζουν, ολίγιστα για το μεγαλείο Σου, οι παπάδες.
Να είμαι εκεί.
Σαν αναμένουσα -την άφεση- αμαρτία, σαν ταπεινό κλωναράκι άνθους που η βιαστική ευλάβεια προσκυνητή απέσπασε στο έδαφος, από την εικόνα Σου, και άθελα το πάτησαν οι επόμενοι.
Να είμαι εκεί.
Να Σε βλέπω.
Μέχρι να γίνω σκόνη και σποδός από τα βήματα των προσκυνητών, ανύπαρκτη, προορισμένη για το σάρωμα του αυριανού νεωκόρου ή μέχρι να μην υπάρχω παρά μόνο ως μικρή σκονίτσα στο υποπόδιο των ποδών Σου, με την ελπίδα της σωτηρίας επειδή Σε έβλεπα, επειδή αξιώθηκα, ως μόριο σκόνης άγνωστο στα μάτια των ανθρώπων, να ακουμπήσω εκεί που ιστόρησε ο ζωγράφος τα πόδια Σου...
Τίποτε άλλο.
Εκεί όπου σε παινεύουν λειψά οι ψαλτάδες και σε θυμιάζουν, ολίγιστα για το μεγαλείο Σου, οι παπάδες.
Να είμαι εκεί.
Σαν αναμένουσα -την άφεση- αμαρτία, σαν ταπεινό κλωναράκι άνθους που η βιαστική ευλάβεια προσκυνητή απέσπασε στο έδαφος, από την εικόνα Σου, και άθελα το πάτησαν οι επόμενοι.
Να είμαι εκεί.
Να Σε βλέπω.
Μέχρι να γίνω σκόνη και σποδός από τα βήματα των προσκυνητών, ανύπαρκτη, προορισμένη για το σάρωμα του αυριανού νεωκόρου ή μέχρι να μην υπάρχω παρά μόνο ως μικρή σκονίτσα στο υποπόδιο των ποδών Σου, με την ελπίδα της σωτηρίας επειδή Σε έβλεπα, επειδή αξιώθηκα, ως μόριο σκόνης άγνωστο στα μάτια των ανθρώπων, να ακουμπήσω εκεί που ιστόρησε ο ζωγράφος τα πόδια Σου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου