* Μετανιώνω...

Αν όλες οι τελευταίες αναρτήσεις 
δυσαρέσκειας πολλών από εμάς
για την απόφαση περί μη συμμετοχής των πιστών
και της τελέσεως των ακολουθιών
και των Αγίων Μυστηρίων της Εκκλησίας μας
δεν είναι κίβδηλες 
και για τα μάτια του κόσμου (ή των likes)...
Όταν με το καλό επιστρέψουμε
σε αυτό που τώρα χάνουμε,
οι Ναοί δεν θα μπορούν να μας χωρέσουν.
Τι; Όχι;
  
Η σκέψη μας:

Αφού οι Εκκλησιές μας, τα δεύτερα σπίτια μας
-τα πρώτα για τους ιερείς μας,
που αυτές τις πρωτόγνωρες μέρες
είναι μακράν οι πιο "σκασμένοι" Έλληνες-
έφτασαν από κάποιους να θεωρούνται
ως τα πλέον απαγορευμένα μέρη της επικράτειας... 

Ναι, μένουμε σπίτι,
επιχειρώντας όμως με τις προσευχές μας να "κατεβάσουμε τον ουρανό".

Παρά τις αναξιότητές μας. 

Μήπως ο Θεός μας θελήσει,
με όποιον τρόπο Εκείνος επιλέξει,
να αλλάξει -ή έστω να μετριάσει-
το κακό της καθολικής απαγόρευσης,
για πρώτη φορά στην ιστορία του Ορθόδοξου Ελληνικού Έθνους,
των Ιερών Ακολουθιών
και -κυρίως- των Αγίων Μυστηρίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας του Χριστού.

Μείνε σπίτι λοιπόν,
και κατέβασε τον Ουρανό!

Μήπως και σε πληροφορήσει
για το πώς θα βγούμε από το αδιέξοδο. 

Η μετάνοια όλων μας η πρώτη προϋπόθεση.
Κύριε, φώτισόν μας το σκότος...
***
(To κείμενο της κάρτας "δανεισμένο" από την Πόπη Αναγνωστάκη)