* Πείνα και δίψα

Τώρα θα μάθουμε την πείνα και την δίψα της θείας Κοινωνίας. 

Το σταυρικό ήθος. 

Θα εκτιμήσουμε την τελευταία θέση
και το απλό ύφος, ήθος και ρούχο στην εκκλησία. 

Θα πάψουν οι απαιτήσεις για πολλά περιττά. 

Θα μάθουμε να ανεχόμαστε
τους συνεκκλησιαζομένους μας,
γιατί θα μας έχουν λείψει
ακόμα και αυτά που θεωρούμε "παραξενιές" τους. 

Αφήστε που θα έχουμε χρόνο να δούμε τις δικές μας.

Θα κατεβάσουμε τα αγιοτικά μας,
αγιασμούς και βιβλία και παρακλήσεις και βίους αγίων
και κομποσχοίνια από το εικονοστάσι μας,
το οποίο κάποιοι είχαμε ψηλά και απόκρυφα
να μην το βλέπουν οι πολλοί και μας σχολιάζουν. 

Θα βλέπουμε ράσο και θα αναστενάζουμε.

Θα μας φανεί πολύτιμος και μοναδικός
και ο πιο "στραβός" παπάς.

Εμείς οι ιερείς θα μάθουμε το δάκρυ πριν το ιερουργείν. 

Θα τελούμε την κάθε Θεία Λειτουργία
σαν να ήταν η πρώτη μας. 

Θα αναπαυόμαστε στα λίγα και τα απέριττα. 

Θα κατασιγάσουν οι επιθυμίες του φαίνεσθαι και του υπερέχειν. 

Θα ξεφτιλιστούν τα δεδομένα μας. 

Θα στραφούμε στις ασκητικές μας καταβολές. 

Πολλά ωραία και φρικτά. 

Σαν μαχαίρι που βγάζει το πύον. 

Ορισμένα μικρά και μεγάλα σας γράφω ανακατεμένα. 

Έχει και άλλα, αλλά διαβάστε τα
από τους πνευματικούς, που τα λένε πιο βαθιά και περιεκτικά. 

Αυτά είναι κάποιες πρώτες σκέψεις
που ρίχνω εδώ στην οθόνη.

π. Παντελεήμων Κρούσκος