... τους δι' ευλόγους αιτίας απολειφθέντων

Πολλές φορές την Εκκλησία
την ονομάζουμε μητέρα!

Ως μητέρα φροντίζει
για όλους!

Συγκινητική η μνημόνευση που γίνεται
από τον Ιερέα στη Μεγάλη Είσοδο,
όπως λέγεται, στην Θεία Λειτουργία!

"Κύριε, μνήσθητι
τῶν δι’ εὐλόγους αἰτίας ἀπολειφθέντων…"

Κύριε...
Θυμήσου αυτούς που δικαιολογημένα
απουσιάζουν από την ώρα της Λατρείας.

Ποιοι είναι αυτοί που δικαιολογημένα
στέκουν την ώρα της Θ. Λειτουργίας
μακριά από τον Οίκο Του;

Είναι σίγουρα αυτοί, που η ασθένεια
τους κρατά μακριά από τον εκκλησιασμό.

Είναι κι οι άλλοι, που εργάζονται
σε υπηρεσίες που δεν υφίσταται
η αργία της Κυριακής.

Αυτές τις Κυριακές όμως μεγαλώνει αυτή η λίστα.
Είμαστε και όλοι εμείς
που το πρωί της Κυριακής
είχαμε μια θέση μέσα στο Ναό.

Ανάβαμε κερί ή λαμπάδα!

Περιμέναμε να μεταλάβουμε
Σώμα και Αίμα Κυρίου!

Τα παιδιά μας ξυπνούσαν χαρούμενα
και συμμετείχαν στα "Κυριακάτικα".

Ασπαζόμασταν χέρι Ιερέως.

Όλα για εμάς είχαν ένα ξεχωριστό χρώμα.

Αλλά οι συνθήκες το έφεραν έτσι,
ώστε να ανήκουμε στους "δι' εὐλόγους
αἰτίας ἀπολειφθέντας".

Μ' αυτή τη μνημόνευση κάπως μοιράζεται ο πόνος μας.

Μας θυμίζουν εκείνες τις δικαιολογημένες
απουσίες του σχολείου.

Λείπαμε από τα μαθήματα,
αλλά δεν μας ζητούσαν "απολογία".

Αντιθέτως,όταν επιστρέφαμε,
όλοι ήταν πιο ευγενικοί μαζί μας...
π. Σπ. Ράπτης