* Ας κάνουμε κάτι ...

Τον καιρό της πανδημίας

πεθαίνουν οι καλύτερες γενιές.
Οι γενιές που ενώ δεν ήταν οι ίδιοι μορφωμένοι,
έκαναν ό,τι μπορούσαν καλύτερο
για τη μόρφωση των παιδιών τους.
Οι γενιές που δημιούργησαν πολλά από το πουθενά,
από το τίποτα.
Οι γενιές που βοήθησαν
και στήριξαν παιδιά και εγγόνια
κατά την διάρκεια της κρίσης. 

Αυτοί που υπέφεραν περισσότερο, σήμερα σβήνουν.
Πεθαίνουν χωρίς να επιβαρύνουν κανέναν.

Αλλά πεθαίνουν ολομόναχοι και φοβισμένοι.

Τώρα που διαβάζουμε αυτές τις γραμμές,

δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι
για να αντιστρέψουμε την κατάσταση.
Ας κάνουμε τουλάχιστον μια προσευχή
για όσους -σ' όλο τον κόσμο !-
βρίσκονται μόνοι κι ανήμποροι σε κάποια ΜΕΘ.

Και γι' αυτούς που έχουμε δίπλα μας, γύρω μας
ας κάνουμε ό,τι περνάει απ' το χέρι μας
για να τους προστατέψουμε.

Ας γίνουμε η ασπίδα τους.

Ν.Ι. (διασκευή)