* Έτσι απλά, αν σκύψουμε στο στήθος του Χριστού ...

 Επανάσταση τώρα
(με το ένα γόνατο στη γη)

Σκύβει ο Μαθητής Ιωάννης
στο στήθος του Ιησού
και τον ρωτάει κάτι.
Και ο Κύριος αμέσως του απαντά.
Τι μικρές - μεγάλες, υπέροχες
στιγμές ζει ο άνθρωπος !
Έτσι απλά μπορεί να σκύψει
στο στήθος του Θεού
και αμέσως Εκείνος του αποκρίνεται.

Και δεν είναι παρά μόνο
μερικά λεπτά της μέρας.
Τίποτα περισσότερο από μερικές στιγμές
από τη ζωή του
(από τη ζωή μας)
που χρειάζεται να αφιερώσει
ο άνθρωπος για να βιώσει
όλη την Αγάπη του Θεού.
 

Δέκα λεπτά της ημέρας
ας κάνουμε διάλειμμα
από την αδιάλειπτη εξερεύνηση
στο διαδίκτυο.
 

Δέκα λεπτά ας αφήσουμε
τις οθόνες της τηλεόρασης
να πάρουν μια ανάσα.
 

Δέκα λεπτά ας αδειάσουμε
το μυαλό μας από συγκρουόμενες
και σκόρπιες σκέψεις.
Και άνισες πληροφορίες.
 

Δέκα λεπτά πέρα από
τις προσευχές κονσέρβα*
(παπαγαλίζοντας τις ίδιες ευχές
κάθε μέρα χωρίς καρδιά).

Δέκα λεπτά ας πιάσουμε
για λίγο την Καινή Διαθήκη
(δεν είναι αρκετές
ούτε οι δεκάδες φορές
που είναι απαραίτητο να συμβουλευομαστε
το εγχειρίδιο της ζωής μας).
 

Και το ψαλτήρι είναι από τα πιο
όμορφα δώρα προσευχής.
Με μετάφραση σε απλή γλώσσα
για να γίνεται χωρίς δυσκολία
εύληπτο το περιεχόμενο.
 

Δεν αξίζει να θυσιάζουμε στο
βωμό του τυπικού την ουσία.
Ο Θεός αγαπάει την απλότητα.
Και αυτό που ζητάει είναι καρδιά.
 

Αν ο Χριστός ερχόταν σήμερα
στη γη θα μας μιλούσε
με την πιο απλή γλώσσα.
Και πολλοί από μας άλλωστε
δεν είμαστε γνώστες
του αρχαίου κειμένου
αλλά αυτό ας μη γίνεται εμποδιο.
 

Αλλιώς άθελά μας
συλλαβίζουμε ωραίες λέξεις
χωρίς νόημα για μας.
Χωρίς την έμψυχη συμμετοχή μας.

Είναι πολύ ωφέλιμο με τη σειρά
να διαβάζουμε όλους τους ψαλμούς.
Ένα ψαλμό για κάθε πρόσωπο
που χρειάζεται την προσευχή μας.
[...]

Και όταν κάποια στιγμη
μάθουμε να σκυβουμε
προσωπικά στο στηθος του Κυριου
τοτε ίσως πάψει να είναι ακόμα
και ο εκκλησιασμός μας κονσέρβα*
Παρόντες - απόντες.
Πνευματικός καταναλωτισμός .
Προσευχές σε "τενεκεδάκια".
 

Η Χάρη του Θεού εισχωρεί παρ όλα αυτά. 

Αλλά για φαντάσου
να γίνω κι εγώ συμμέτοχος.
Με τη δική μου μικρή δύναμη
να ενισχύω το θυμίαμα
που ανεβαίνει στον ουρανό.
Έτσι ο ουρανός γίνεται προσιτός
κι εγώ πιο ενισχυμένος ψυχικά.

Στην προσευχή μου
δεν χρειάζεται να φλυαρίσω.
Δεν χρειάζεται να πω πολλά.
Απλά προσεύχομαι με λέξεις
και προσευχές που εκφράζουν την ψυχή μου
για τα πονεμένα ή μη αδέλφια μου.
 

Βουτάω στην αγάπη του Θεού.
Σαν γονιός και παιδί που μιλάμε
την ίδια "γλώσσα".
Της αγάπης και της καρδιάς.

Και ποιος δοκίμασε να ζητήσει
κάτι από το Θεό
με το γόνατο της ψυχής του λυγισμένο
και δεν πήρε απάντηση;
 

Και ποιος έσκυψε
στο στήθος του Θεού
και Εκείνος δεν τον "χάιδεψε";
 

Ποιος τέλος είναι αποφασισμένος
να θυσιάσει τις άπειρες σκέψεις και ερωτήσεις του
σε λίγη εσωτερική αναζήτηση;
Για να βρει όλες όλες τις απαντήσεις.

Για όλα όσα συμβαίνουν
γύρω μου και σε εμένα
δεν φταίω μόνο εγώ το ξέρω
αλλά μόνο σε μένα εντός
μπορώ να βρω τις λύσεις.
 

Όλα τ' άλλα είναι ξεγελάσματα
και ψευδαισθήσεις επανάστασης.
Η επανάσταση μου θα αρχίσει
όταν πάψω να απαιτώ 

οι άλλοι γύρω μου ν αλλάξουν
και αρχίσω με τη βοήθεια του Θεού
(με την προσευχή της καρδιάς μου:
"Κύριε βοήθησέ με")
να αλλάξω τον εαυτό μου.
Έστω τόσο δα.

Και αχ, πόσο θα ήταν χρήσιμο
να μην χρησιμοποιώ μόνο το μυαλό μου
σε όλη αυτή την προσπάθεια. 

Αμήν.

*Κονσέρβα : Προϊόν τυποποιημένο.
Που το παίρνω έτοιμο.
Έτοιμο το ανοίγω. 

Έτοιμο το τρώω.
Χωρίς καθόλου "κόπο".

π. Αλέξανδρος Μιχαλόπουλος

(Επιμέλεια: π. Δημήτριος Φερεντίνος)