 |
| Ο ηθοποιός Αρης
Σερβετάλης, με μορφή πραγματικά ασκητική, υποδύεται τον Αγιο Νεκτάριο, για τον βίο του οποίου μας μιλάει με δέος στο περιθώριο των γυρισμάτων (φωτ. Μαριλένα Αναστασιάδου |
Κανονικά η δουλειά του συνεργείου θα είχε ξεκινήσει μέσα στη δροσιά του Μαρτίου, ωστόσο ο κορωνοϊός είχε άλλη άποψη κι έτσι τα γυρίσματα συνοδεύονται πλέον από την καλοκαιρινή κάψα.
Πράγματι, στον δεύτερο όροφο του δίπατου «ερειπίου», η ατμόσφαιρα είναι ελαφρώς αποπνικτική: ηθοποιοί, σκηνοθέτες, βοηθοί, τεχνικοί κ.ο.κ. είναι στριμωγμένοι σε έναν στενό χώρο με τον ιδρώτα ημών των νεοφερμένων να τρέχει ποτάμι. Στην είσοδο πάντως υπάρχουν μάσκες και αντισηπτικό για όσους δεν έχουν προβλέψει οι ίδιοι.
Στα ενδότερα, σε μια γωνία, βλέπω τον Άρη Σερβετάλη, με πλήρη αμφίεση ιερωμένου, να κάθεται με το βλέμμα στο πάτωμα και να μουρμουρίζει κάτι που μοιάζει με ψαλμό.
Μόλις δίνεται το σήμα, σηκώνεται και μπαίνει αποφασιστικά στο διπλανό δωμάτιο, όπου εκτυλίσσεται μια σκηνή διαλόγου με τον Γεράσιμο Σκιαδαρέση.
«Οι συνθήκες προφανώς δεν είναι ιδανικές, αλλά δεν παραπονιόμαστε. Ο άγιος πέρασε πολύ χειρότερα…» μου λέει αργότερα ο Έλληνας ηθοποιός, στο σκιερό καταφύγιο ενός γειτονικού πεζόδρομου.
Η αναφορά του είναι στον άγιο Νεκτάριο, τον κεντρικό χαρακτήρα του φιλμ, τον οποίο υποδύεται ο ίδιος· με μακριά μαλλιά, γένια και πολύ αδυνατισμένος, δεν πρέπει να απέχει πολύ από την αληθινή εικόνα του βιογραφούμενου.
«Γνώριζα από πριν κάποια πράγματα για τον άγιο, όμως δεν είχα μελετήσει σε βάθος τον βίο του. Πρόκειται για έναν άνθρωπο, ο οποίος με γνώμονα την πίστη του, κατάφερε να αντεπεξέλθει σε μεγάλες αντιξοότητες, στην πείνα, αλλά και στις συκοφαντίες των γύρω του. Και δεν διεκδίκησε ποτέ την ανθρώπινη δικαιοσύνη, μόνο τη θεία. Μπροστά σε τέτοιες μορφές συνειδητοποιείς συνεχώς την ανικανότητά να αντιμετωπίζεις καθημερινά τον εαυτό σου», συμπληρώνει ο Αρ. Σερβετάλης.
Στο ισόγειο του αρχοντικού είναι στημένο το σκηνικό ενός νοσοκομείου. Όπως διαβάζουμε στη σύνοψη της πλοκής, πρόκειται για το «Αρεταίειο», εκεί όπου ο άγιος Νεκτάριος λέγεται πως έκανε το τελευταίο θαύμα, λίγο πριν το τέλος του.
Έχει προηγηθεί η άδικη εκδίωξή του από την Αλεξάνδρεια, όπου ήταν μητροπολίτης, τα δύσκολα αλλά και δημιουργικά χρόνια που πέρασε στην Αθήνα, το μοναστήρι που έχτισε με τα χέρια του στην Αίγινα και οι καινούριες κατηγορίες για ανηθικότητα εις βάρος του.
Η σκηνοθέτις Γελένα Πόποβιτς μου εξηγεί τι την τράβηξε στη συγκεκριμένη ιστορία:
«Δεν πίστευα ποτέ ότι θα κάνω ταινία για κάποιον άγιο, ανεξάρτητα από την θρησκευτική πίστη μου, η οποία είναι σημαντική για εμένα. Όταν όμως διάβασα αυτή τη βιογραφία κάτι με συγκλόνισε σε προσωπικό επίπεδο κι αυτό θέλω να επικοινωνήσω στο κοινό. Γενικώς οι ταινίες με θρησκευτικό περιεχόμενο είναι συνήθως δύο ειδών: εκείνες που απευθύνονται στους πιστούς και είναι βασικά δοξαστικές και άλλες που βρίσκονται στην άλλη άκρη της προπαγάνδας, περιφρονούν ή κοροϊδεύουν την πίστη, την Εκκλησία κ.ο.κ. Προσωπικά πιστεύω πως η ιστορία ενός άνδρα, ο οποίος τελικά αγιοποιήθηκε, όμως όσο ζούσε διώχθηκε από την ίδια την Εκκλησία, μπορεί να πει την αλήθεια. Δεν χρειάζεται να είσαι πιστός για να συμπαθήσεις κάποιον που αγωνίστηκε για τη δικαιοσύνη και την αλήθεια».
Γεννημένη και μεγαλωμένη στη Σερβία, αλλά με πάνω από 20 χρόνια στην Καλιφόρνια, η Γελένα Πόποβιτς έχει εργαστεί ως μοντέλο και ηθοποιός, πριν στραφεί στη σκηνοθεσία. Την Ελλάδα, όπως μας είπε, τη λάτρεψε από την πρώτη στιγμή. «Είναι τέσσερα χρόνια τώρα που πηγαινοέρχομαι με τη διαδικασία της ταινίας και την έχω αγαπήσει. Επίσης ξέρω πως τα τελευταία χρόνια γίνεται προσπάθεια να στηριχθούν οι ξένες παραγωγές και ελπίζω να συνεχιστεί, διότι εδώ υπάρχουν εκπληκτικές κινηματογραφικές τοποθεσίες».
Το «Man of God» έχει μπει στο πρόγραμμα cash rebate του ΕΚΟΜΕ, ενώ από τη χώρα μας συμπαραγωγός είναι η View Master Films. Η ταινία αναμένεται να κυκλοφορήσει το προσεχές φθινόπωρο, σε διανομή Feelgood.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου