* Με ένα νεφρό ζει 1 άνθρωπος. Με δύο νεφρά ζουν 2 άνθρωποι...

Το δωμάτιο ήταν άδειο. 

Η τηλεόραση έδειχνε τον Γκάρφιλντ σε νέες περιπέτειες. 

Το κρεβάτι της 12χρονης Χριστίνας, άδειο κι αυτό. 

Πάνω του επιμελώς ατημέλητα τα σεντόνια και μια μάσκα.

Το παιδί το πήραν εκτάκτως για αιμοκάθαρση!

Πάνε και τα νεφρά.

Η Αλεξία μόλις παρέλαβε βάρδια από την Φωτεινή.

 Καλές φίλες και συνάδελφοι. 

Από αυτές τις καλές νοσηλεύτριες, που βάζουν πλάτη ακόμα.

Η πρώτη ερώτηση κάθε νοσηλεύτριας που εργάζεται στο τμήμα αυτό είναι για τη Χριστίνα.

Παρατημένο παιδί. 

Άτυχο. 

Σχεδόν…καταραμένο.

Το βρήκε μισολιπόθυμο μια μέρα η Αλεξία, κουλουριασμένο να τουρτουρίζει από το κρύο σε μια σκοτεινή γωνιά ενός πολυκαταστήματος. 

Αμέσως κάλεσε ασθενοφόρο και το έφερε στο νοσοκομείο. 

Έγιναν όλες οι εξετάσεις. 

Νεφρική ανεπάρκεια. 

Και οδεύει για τοποθέτηση υποκλείδιου καθετήρα.

Δέκα νύχτες κοιμάται στην κλινική η Χριστίνα. 

Κάθε μια από αυτές αγκαλιά με το προσωπικό ένας κάνει τη βάρδια και ο άλλος ξαπλώνει στην πολυθρόνα και κοιμίζει την Χριστίνα.

Η Αλεξία μόλις έμαθε τα νέα έτρεξε στον κάτω όροφο, στην μονάδα τεχνητού νεφρού. 

Πριν μπει έτυχε να ακούσει το πνιχτό κλάμα του παιδιού καθώς ο οδηγός του καθετήρα τρυπούσε το βελούδινο λαιμό του. 

Σημάδια στο κορμί το παιδικό. 

Παντού. 

Από βελόνες κάθε είδους.

Είπαμε. Άτυχο παιδί. Σχεδόν…καταραμένο.

Η Αλεξία φοράει μια μάσκα και μπαίνει στην μονάδα. 

Όχι δεν είναι άρρωστη. 

Φοράει την μάσκα για να κρύψει το πρόσωπο της.

 Να κρύψει το σκοτάδι της.

Πλησιάζει το κρεβάτι που έχουν ξαπλώσει την Χριστίνα.

Το παιδί ανοίγει τα ματιά του κι αντικρύζει μια γυναικά με μάσκα.

- Αλεξία! Αλεξία πάρε με από δω! Αυτοί με πονάνε.

 Γιατί με πετάξατε εδώ κάτω; 

Εγώ έβλεπα τηλεόραση με την Φωτεινή και ήρθαν δυο κύριοι και με πήραν. 

Γιατί με πήραν; 

Γιατί με τρυπάνε; 

Αρκετές τρύπες δεν έχω; 

Αλεξία! Πάρε με.

Η Αλεξία βγάζει τη μάσκα, πιάνει το χιλιοτρυπημένο χεράκι του παιδιού και το φιλάει με θρησκευτική ευλάβεια. 

Κοιτάζει τον γιατρό ο οποίος είναι ήδη δακρυσμένος και με το βλέμμα της ρωτάει τί θα απογίνει από δω και πέρα. 

Ο γιατρός γνέφει αρνητικά. 

Αυτό τώρα να ήταν καλό ή κακό;

Παίρνει τον γιατρό στην άκρη.

- Τί συμβαίνει γιατρέ;

- Η μικρή πρέπει να κάνει αιμοκάθαρση. Οι νεφρού της σταμάτησαν να λειτουργούν, θέλω να ελπίζω προσωρινά.

- Θα επανέλθουν, έτσι δεν είναι γιατρέ; 

Με παιδική αφέλεια ρωτά και ξαναρωτά η Αλεξία.

Ο γιατρός σηκώνει τους ωμούς του και δείχνει το μηχάνημα. 

Μετά δείχνει ψηλά.
 

Τρεις εφιαλτικές ώρες αιμοκάθαρσης. 

Το αίμα του παιδιού κυκλοφορούσε με ταχύτητα έξω από το κορμάκι του, καθάριζε κι επανερχόταν.

Υστέρα από αυτήν την ταλαιπωρία η Χριστίνα έπεσε σε λήθαργο μόλις ανέβηκε στον θάλαμο της.

Η Αλεξία δεν έφυγε λεπτό από κοντά της.

Επί μήνες η Χριστίνα υποβαλλόταν σ' αυτό το μαρτύριο.

Η Αλεξία εκείνο τον καιρό είχε πάρει μια μακροχρόνια άδεια. 

Όχι, δεν είχε οικογένεια. 

Απλά, είχε πάρει μια μακροχρόνια άδεια.

Η Χριστίνα την έψαχνε κάθε μέρα.

Ύστερα από πέντε μήνες η Φωτεινή μπήκε χαρούμενη στον θάλαμο της Χριστίνας, την αγκάλιασε σφιχτά και της είπε ότι βρέθηκε μόσχευμα και ότι σύντομα θα τέλειωνε το μαρτύριο της.

Η μεταμόσχευση πέτυχε. 

Η Χριστίνα έχει και πάλι νεφρό.

- Δηλαδή τώρα θα κάνω τα τσίσα μου κανονικά;

- Ναι αστέρι μου, απάντησε κλαίγοντας η Φωτεινή. Κανονικά.

- Και ποιος ήταν αυτός που μου έδωσε το νεφρό του;

- Κάποιος. Δεν έχει σημασία αγάπη μου.

Η Χριστίνα άλλαξε κανάλι στην τηλεόραση. 

Είχε τελειώσει ο Γκάρλαντ. 

Τα ματιά της έκλειναν από την κούραση. 

Αποκοιμήθηκε.

Είδε ένα όνειρο...

Είδε, λέει πως ήταν σε έναν θάλαμο με δυο κρεβάτια. 

Στο ένα ήταν ξαπλωμένη εκείνη και στο άλλο η Αλεξία. 

Τους χώριζε ένα μηχάνημα. 

Και τους ένωναν τα χεριά τους που ήταν το ένα σφιχτά δεμένο στο άλλο. 

Η Αλεξία της χαμογέλασε και της πρόσφερε ένα κουτί με ένα ροζ περιτύλιγμα. 

Η Χριστίνα το άνοιξε και μέσα ήταν ένα νεφρό.

Η Χριστίνα πετάχτηκε από τον ύπνο και άνοιξε τα ματιά.

Μπροστά της ήταν η Αλεξία με ένα κουτί με ροζ περιτύλιγμα.

Η Χριστίνα όρμησε πάνω της, την αγκάλιασε σφιχτά και άνοιξε το κουτί.

Το κουτί είχε μέσα μια καρδιά λούτρινη που έγραφε ''Σ’ αγαπώ Χριστίνα''…

Με ένα νεφρό ζει ένας άνθρωπος. 

Με δυο νεφρά ζουν δυο άνθρωποι.

Με μια καρδιά σαν της Αλεξίας γίνονται καλύτεροι όλοι οι άνθρωποι. 

(Από την σελίδα του Λάμπρου Λιάπη)

~ πρωτοδημοσιεύσαμε στις 19 Ιουλίου 2020