Μόνο το δάκρυ μπορεί να περιγράψει κάπως αυτό που η καρδιά αισθάνεται σαν βρίσκεσαι στην Τήνο.
Ένας μαγνήτης που διαρκώς την τραβά νύχτα και μέρα είναι η Μεγαλόχαρη Μάνα...
Στα δεξιά σου ο στενός διάδρομος , αναμένει τα γόνατα της ψυχής σου να συρθούν πάνω του.
Αμέτρητοι σε κοιτούν κι όμως δεν θα νοιώσεις ποτέ πιο μόνος σου με την Μεσίτρια του κόσμου.
Σαν φτάσεις μπροστά της και κλίνεις την κεφαλήν σου, καρτεράς το πιο γλυκό, μητρικό της χάδι και ένα δροσερό φύσημα ανακουφιστικό από τα πάνσεμνα χείλη της.
Και μόλις απομακρυνθείς, αμέσως αρχίζεις να συλλογάσαι το πότε θα σε ξαναξιώσει και να βιώνεις τόσο μοναδικά και ανεπανάληπτα το παύλειο εκείνο ρήμα:
…τη ελπίδι χαίροντες͵ τη θλίψει υπομένοντες͵ τη προσευχή προσκαρτερούντες…
Στις αυλές της, στα βαπτιστήρια, στις δροσερές στοές των παρεκκλησιών, στα εξομολογητήρια, μαρτυρείται το μεγαλείο της πίστης μας.
Της Ορθοδοξίας η μόνη θαυμαστή αλήθεια η θεραπευτική!!!
(αφηγείται ο Νώντας Σκοπετέας)
(Mας έστειλε ο Άγγελος Χρ.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου