Ο δρόμος της πίστης δεν είναι ποτέ στρωμένος με ροδοπέταλα,δεν είναι μια πορεία βολική, εύκολη κι αναίμακτη.
Ο Θεός σίγουρα θα σου δώσει σημάδια της παρουσίας Του, αν άδολα Τον αναζητήσεις.
Θα σε βγάλει απ'τη δύσκολη θέση που ίσως έχεις βρεθεί και δεν θα σε αφήσει απαράκλητο στον πόνο και την οδύνη σου.
Θα έρθει όμως η ώρα να αποφασίσεις, η στιγμή να δείξεις στην πράξη την αγάπη σου, την αφοσίωση και την πίστη σου σ' Αυτόν.
Και τότε είναι που επιβάλλεται να ματώσεις. Ν'αλλάξεις ζωή, να μετανοήσεις, κάνοντας νέα αρχή όλα τα παλιά να τα γκρεμίσεις.
Εδώ είναι που οι πιο πολλοί σκοντάφτουμε.
Όταν το δικό μας θέλημα,πρέπει να παραμεριστεί για χάρη του δικού Του, όταν τα πάθη, τα λάθη, οι παλιές κακές συνήθειες, πρέπει να πολεμηθούν ώστε να φυτρώσουν νέες, αγαθές και ουράνιες.
Η αληθινή πίστη εντέλει ξεβολεύει, σε βγάζει απ' την κιβδηλη ασφάλεια σου, αναπόφευκτα συναντά θλίψεις, πόνο και Σταυρό μέχρι να ανατείλει μυστικά μέσα στην καρδιά, η Ανάσταση και του παραδείσου το φως.
ΥΓ:
Η πίστη είναι δεν είναι απλά κι όμορφα λόγια, αλλά μια πάλη εσωτερική, αιματηρή και δύσκολη.
Χάρισε μας Κύριε, πίστη και μετάνοια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου