"Εγώ είμαι άχρηστος! Την δικιά μου προσευχή θα ακούσει Ο Θεός;"

 Μας στέλνει κάποιος:

"Ναι, οπωσδήποτε! Προσευχή για τη Δώρα και τον Χρήστο κι όλους τους υπόλοιπους, που μας λες... Εγώ είμαι άχρηστος! Εμένα θα ακούσει Ο Θεός;"

Εξ αφορμής του "ατράνταχτου" αυτού επιχειρήματος:

Για κάποιος λόγους, αδελφέ,

που Εκείνος μόνο γνωρίζει, ΝΑΙ!

Εσένα, τον "άχρηστο" θέλει ν΄ακούσει Ο Θεός...

Μπορεί να περιμένει την προσευχή ενός "άχρηστου", σαν κι εσένα ή σαν κι εμένα, για να παρηγορήσει ψυχές που έχασαν τους δικούς τους

ή για να θεραπεύσει τον Σωκράτη,τον Σταμάτη, τη Σωτηρία, την Αγγελική, τον Εμμανουήλ, την Ιωάννα ή ακόμα-ακόμα και τη Σοφία, που είναι καθηλωμένη (προσευχόμενη όμως...) πάνω από 20 χρόνια στο κρεβάτι κουνώντας μόνο τα βλέφαρά της και τον Στέλιο τον Πισή, που γράφει μουσική εδώ και χρόνια πολλά κι εκείνος με τη Μανούλα του πάνω από το προσκεφάλι του μέρα-νύχτα...

Πως να αφήσουμε να περάσει απαρατήρητο και να αδιαφορήσουμε για ένα μήνυμα, όπως αυτό που μας ήρθε σήμερα πρωί πρωί;

"Παρακαλώ, εύχεστε για την Χαρίκλεια τον Θεμιστοκλή και τον Ιωάννη, οικογένεια, με το παιδί αυτιστικό και οι τρεις με καρκίνο σε διαφορετικά σημεία τού σώματος!!! "

Την προσευχή και τη συμβολή ενός άλλου "άχρηστου" σαν κι εμάς, του Ιωνά, δεν περίμενε ο Κύριος για να σώσει μια ολόκληρη πολιτεία (!!!),τη Νινευή;

Μόνο που εκείνος, εκτός από "άχρηστος"

ήταν και βραδύγλωσσος και προσπάθησε, σαν κι εμάς, να κάνει το θέλημά του και να "ξεφύγει" από Τον Θεό...

Γίνεται όμως να ξεφύγει κανείς από Τον Θεό;

"Κύριε, καταδιώξεις με πάσας τας ημέρας της ζωής μου..."

"συν αυτώ" ΥΓ:

Πειράζει, λοιπόν, να είμαστε κάμποσοι "άχρηστοι" μαζί με τις ψυχές που μας ζητούν κατά καιρούς να κάνουμε προσευχή για τους δικούς τους;

Όπως ας πούμε και για τη Δώρα και τον Χρήστο, που διάβασες στην αρχή της ανάρτησης, οι οποίοι με μύρια τόσα προβλήματα προσπαθούν, έστω και χώρια, να κάνουν μια καινούρια αρχή...

Και όποιον εσύ βάζεις...