Το δικό μας "διάγγελμα"

Αν οι άγιοι που αγαπάμε ο καθένας,
-και ιδιαιτέρως ο άγιός μας ο Κασσιανός-
ήταν παρόντες σε μια γωνίτσα κοντά μας,

ή καλύτερα, αν διαθέταμε τέτοια μάτια
που να τους βλέπαμε,
-γιατί δίπλα μας είναι!-

Τι θα μας έλεγαν;

" Την κατάσταση που έρχεται από την Τρίτη,
την έχετε περάσει ξανά,
πρόσφατα.

Εσείς, προετοιμαστείτε!

Και προετοιμάστε και τα παιδιά σας.

Χειριστείτε την κατάσταση με αμφοτεροδεξιοσύνη.

Τι λέμε τόσα χρόνια;

Με λίγα λόγια:

Διώξτε από τα σπιτικά σας τις γκρίνιες.

Αρκετά ταλαιπωρούνται τα μικρούλια σας.

Να χαμογελάτε συνέχεια.

Και αστειευτείτε, γελάστε, αυτοσαρκαστείτε.

Κάντε πλάκα για όλα.

Για τη μάσκα.

Για τα μηνύματα που θα σας ζητούνται και πάλι για να βγαίνετε.

Για τον τρόμο που είναι διάχυτος στις ειδήσεις.

Ακόμα και για τις λίγες οικονομίες που σας έμειναν.

Δεν θα σας αφήσει ο Θεός.

Από την στιγμή που Του ζητάτε 

"τον άρτον ημών τον επιούσιον"
και Τον παρακαλείτε 

"γνώρισόν μου οδόν εν η πορεύσομαι" και 

"αξίωσόν με ακατακρίτως μετασχείν των Αχράντων Μυστηρίων"

Εκείνος είναι "υποχρεωμένος" να σας τα παρέχει!

Και τον επιούσιον άρτον και το Σώμα Του και το Αίμα Του...

Θα βρει τρόπο.

Πάντα βρίσκει.

Να τηρείτε τα μέτρα.

Αλλά να μην διστάζετε και να διαμαρτύρεστε
για ό,τι είναι αντίθετο με τον Νόμο Του.

Κυρίως όμως, να μπείτε κάτω από την ομπρέλα της προσευχής.

Όλη την μέρα.

Με κάθε ευκαιρία.

Κυρίως όμως, στις 10 το βράδυ
να "μαζευτείτε" όσο το δυνατόν περισσότεροι.

Θα΄μαστε και μεις
μαζί με όλους όσους επικαλείστε"

(Έγραψε ο Λαυρέντης, εκ των "συν αυτώ"...)