"...Εκείνο το πρωινό μια ευλογημένη ψυχούλα, αυτή που μας ανακοίνωσε την κοίμηση του Γέροντα, με τα μάτια υγρά από τα πρώτα πανηγυρικά χαρμολυπημένα δάκρυα, μας είπε κάτι που θα μας μείνει παντοτινά αξέχαστο :
«Έκανε κάποτε το ταξίδι από Ελλάδα στην Αριζόνα μια αναγκεμένη γυναίκα .
Τα κατάφερε και συνάντησε αρκετές φορές τον Γέροντα και πολύ αναπαύθηκε !
Όταν έπρεπε πια να επιστρέψει, του είπε με παράπονο :
-Γέροντα , τώρα που θα είμαι μακριά και δεν θα μπορώ ούτε να σας δω ούτε στο τηλέφωνο, θα είναι εύκολο να μιλήσουμε, τι θα κάνω;
-Παιδί μου , της είπε …Γράφε αυτό που θέλεις να μου πεις σε ένα χαρτί…Βαλ΄το αποβραδίς στο εικονοστάσι σου με το καντήλι μπροστά από την εικόνα του Χριστού μας !
Την άλλη μέρα το πρωί σκίσε το !
Θα έχω λάβει το μήνυμα !»..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου