Ήτανε κάποτε μια Μάνα .
Κι είχε πολλά παιδιά καμωμένα , αμέτρητα .
Από μωρά τα μάζευε γύρω της και τους μιλούσε, και τους διάβαζε και τους διηγιόταν .
Με γάλα γλυκό και μέλι φρόντιζε την θρέψη τους .
Και εκείνα μεγάλωναν και έφευγαν και ξαναγύριζαν συνέχεια και ξανάφευγαν για τόπους μακρινούς .
Και χαιρότανε η Μάνα που ποτέ τους δεν την ξέχναγαν και που θυμόντουσαν πάντα όλα τα όμορφα λόγια και όλες τις άγιες λέξεις που από το στόμα της πρωτάκουσαν .
Γιατί ήταν δρόμοι μυστικοί εκείνα τα λόγια και μόνο όταν τα ψέλλιζαν μπορούσαν να επιστρέφουν κοντά της !
Και κύλησαν τα χρόνια τα αιώνια , μα η Μάνα ποτέ δεν γερνούσε!
Αγέραστη , αγέρωχη , ακλόνητη και απέθαντη συνέχιζε να βγάζει αρώματα απ΄ το στόμα της και να μοσχοβολάνε οι λέξεις τόσο που ποτέ να μην ξεθυμαίνει το άρωμά τους .
Μα την φθόνησε τόσο ο πανούργος δράκος ο δυσώδης !
Και άρχισε να ψιθυρίζει άλλα λόγια στ αυτιά των νιογέννητών της...
"Μάνα μας βρες την φωνή σου".
Απόσπασμα από το βιβλίο : "Πόσα χωράνε σε ένα Αμήν" που εκδίδεται από τον Πρόμαχο Ορθοδοξίας .
Απόσπασμα και από εκπομπή με τίτλο !
"Κυρ Αλέξανδρε, μη σταματάς να μας μιλάς !"
( 2 μέρη )
Οπτικοποίηση από την αδελφή μας και συνεργάτιδα Στεφανία Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου