Σήμερα πήγα στο κοιμητήριο να ανάψω το καντηλάκι του γιου μου και αντίκρυσα δύο εικόνες...
Μία σαύρα που έτρεχε να κρυφτεί πίσω απ'τα βότσαλα του τάφου και τον καπνό του θυμιάματος που ανέβαινε ευωδιαστό στα ουράνια.
Και σκέφτομαι εγώ τι θέλω να είμαι;
Η σαύρα που κρύβεται φοβισμένη πίσω από τα πάθη της ή το θυμίαμα που αφού καεί, πορεύεται στην ουράνια Βασιλεία;
Καλή και ευλογημένη χρονιά αδέλφια μου εξαγοραζόμενοι τον καιρόν...
~ έγραψε σήμερα το πρωί η Μ.Γ, μια "δικιά μας" μανούλα...
* Αντί δικών μας ευχών, μάλλον περιττών μετά από ένα τέτοιο μήνυμα:
Ας αποχαιρετήσουμε την χρονιά που φεύγει, με την διάθεση να πλημμυρίσει και τις δικές μας καρδιές η νέα που έρχεται, με το ανόθευτο Ορθόδοξο ήθος αυτής της αμφοτεροδέξιας μανούλας...
Καλή μου και άγνωστη μανούλα,
ΑπάντησηΔιαγραφήεύχομαι με όλη μου την καρδιά, να συναντήσετε το παλικάρι σας μέσα στην αγκαλιά του Θεού.
Μέχρι τότε, Εκείνος που επέτρεψε ό,τι και όπως το επέτρεψε, εύχομαι να σμίξει το δικό σας δάκρυ, πόνο με το δικό Του δάκρυ και πόνο, όταν εμείς θανατώσαμε το παιδί Του.
Δεχθείτε ως πρωτοχρονιάτικο δώρο τη φτωχή μου προσευχή για σας και το παλικάρι σας!
Ευλογημένη χρονιά να έχουμε!