Αυτές είναι έξι φιλενάδες αυτό που λέμε κολλητές και συνήθιζαν (προ κορωνοϊού) να φεύγουν για Σαββατοκύριακο σε διάφορους προορισμούς ανεμελιάς.
Τώρα "κάνουν ένα τσιγάρο", όπως μου είπε η μία εξ 'αυτών κάθε απόγευμα σε ομαδική βιντεοκλήση.
Εκεί λένε τα νέα τους και -με όση αισιοδοξία τους απομένει- σχεδιάζουν τις εξορμήσεις τους εν ευθέτω χρόνω.
Ένα απόγευμα λοιπόν στο άσχετο η μία τους λέει πως είδε στον ύπνο της έναν καλόγερο ψηλό, με το καλυμμαύχι του και της είπε χαμογελώντας να πει στην φίλη της (δίχως να της πει σε ποιά φίλη) να μην ανησυχεί γιατί αυτός είναι πάντα εκεί και την περιμένει.
Την κοίταξαν παραξενεμένες όλες πλην της μιας η οποία έβαλε τα κλάματα....
Όταν συνήλθε κάπως, τους είπε πως είχε λογισμό καθώς δεν μπορούσε (λόγω της απαγόρευσης μετακίνησης σε άλλον νομό) να επισκεφθεί το μοναστήρι του Αγίου Εφραίμ με τον οποίο έχει μια ιδιαίτερη σχέση και πηγαίνει συχνά για προσκύνημα.
Να σημειώσουμε πως δεν είχε εξομολογηθεί τον ανήσυχο λογισμό της πουθενά.
Και να που τώρα ο Άγιος της απάντησε μέσω της φιλενάδας της, με τον γλυκό και σπλαχνικό τρόπο που σε καθησυχάζει ένας δικός σου άνθρωπος, ένας φίλος που σε νοιάζεται και δεν θέλει να ανησυχείς πως μπορεί να χαθείτε.
"Εγώ θα είμαι εδώ και θα περιμένω" είπε.
Το θυμάμαι καλά, διαβεβαίωνε η φίλη και καμμιά τους δεν είχε όρεξη για άλλες άσχετες κουβέντες.
Όλα είχαν γεμίσει μια γλυκιά -προσπελάσιμη από την συντροφιά- αγιοσύνη...
Επειδή όλα είναι ένα θαύμα:
Αυτό που ζεις αλλά δεν αντιλαμβάνεσαι, αυτό που έζησες και σε συγκλόνισε, αυτό που θα ζήσεις αύριο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου