Επί Κολωνώ

Θα περπατήσω δίπλα σου, άλλη Αντιγόνη 

Όχι στον πηγαιμό για την Αθήνα! 

Είναι μακρύς ο δρόμος που εδιάβης 

και πια κουράστηκες, καταλαβαίνω. 

Θα πάρουμε μαζί του γυρισμού τη στράτα 

ψάχνοντας τις μικρές ψηφίδες 

που ρίχναμε στη διαδρομή ως τα τώρα. 

Το 'ξερα, πως τα μάτια σου δεν σε βοηθούνε 

για αυτό κι έσκυβα με χαρά 

κάθε εύρημα της ζωής μας 

στο χέρι πάλι να σου δώσω. 

Να σου θυμίσω “πώς” και “πού” και “τι”.

Μα είναι, λιγοστά εκείνα που αναγνωρίζεις 

και όσο κι αν πασχίζω 

η διαδρομή μοιάζει σβησμένη 

μες στου μυαλού σου 

τα κρυφά τα μονοπάτια

Και έτσι, 

κάθε ψηφίδα που δεν ξέρεις 

ένα κομμάτι 

παίρνει μπρος στα μάτια μου από σένα. 

Μνήμη τη μνήμη νιώθω πως σε χάνω 

και μόνο τα παλιά σου ρούχα 

πλάι μου περπατούνε.

Ζήνων