Ζητείται άνθρωπος το χέρι μου να πιάσει
Δεν θέλω τίποτα μονάχα μη δειλιάσει
Πάνω στα κύματα του χρόνου να χορεύει
Και με το χέρι μου τη γη να στρογγυλεύει
Ζητείται άνθρωπος τις λέξεις μου να δώσω
Κι ότι μπορέσω από μένανε να σώσω
απ’ τον καθρέφτη μου να βγω και ας ματώσω
και τα προσχήματα στα χείλη να κλειδώσω
Δεν ζητείται άνθρωπος πατρίδα
Δεν ζητείται άνθρωπος θεός
Δεν ζητείται άνθρωπος ελπίδα
Ζητείται άνθρωπος, άνθρωπος απλώς
Ζητείται άνθρωπος με βλέμμα ραγισμένο
Και με πουκάμισο ψυχής τσαλακωμένο
Εγώ κουράστηκα τη μάσκα να φοράω
Χωρίς σκοπό, χωρίς ζωή να προχωράω
Στίχοι: Αντώνης Κατσαμάς
Μουσική: Δημήτρης Γλέζος
Ερμηνεία: Βιολέτα Ίκαρη
* "...εγώ κουράστηκα τη μάσκα να φοράω
Χωρίς σκοπό, χωρίς ζωή να προχωράω..."
(Kαι που να ξέραμε πέρυσι τέτοια μέρα που το ανεβάζαμε,
πως θα ερχόταν στιγμή που θα ξεστομίζαμε και μεις τέτοια κουβέντα...)
~ "αμφ."
Κουραστήκατε να φοράτε τη μάσκα της υποκρισίας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό θέλετε να μας πείτε;
Το τραγούδι πάντως, αυτό υπονοεί.
Ρητορική ήταν η ερώτηση.
Καλό θα ήταν πάντως να μην μπερδεύουμε τόσο διαφορετικές έννοιες.
Κάναμε πέρυσι αυτήν την ανάρτηση, αφού πρώτα κατανοήσαμε τι υπονοεί το τραγούδι, σύμφωνα με αυτό που σωστά επισημαίνετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦέτος απλά σημειώσαμε πως κάποιοι στίχοι του πήραν μια πιο κυριολεκτική έννοια.
Καμιά δεύτερη σκέψη πέρα απ΄αυτό που σας εξηγούμε.
Θερμές ευχαριστίες για τον κόπο που κάνατε να μας γράψετε.
Ο Θεός της Αληθείας μαζί μας...
Κρατά φανό στα χέρια του.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι είναι μέρα.
Εγώ κοιτώ περίεργα, γελώ, ρωτώ..
"Ακόμα ψάχνω.
Μάσκα υφασμάτινη, χειρουργική, με φίλτρο ή χωρίς.
Άνθρωπον ζητώ!
Ξεγυμνωμένο. Καθαρό."
Διογένης Λαέρτιος, 2021