* Άκουγα, που λες παλικαρά, τώρα πριν λίγο το πρωί το Άγιο το Βαγγέλιο από το ραδιόφωνο, ο μπάρμπας...

{Είχε καιρό να δώσει σημεία ζωής ο μπάρμπας μας.

Πρωί πρωί τηλέφωνο αμέσως μετά την Θεία Λειτουργία.

Με ενθουσιασμό, αλλά χωρίς περιστροφές, Χρόνια πολλά κλπ. άρχισε να λέει και να λέει...

Έλεγε εκείνος, καταγράφαμε εμείς.

Έτσι, ακολουθεί αμέσως το α΄μέρος όσων σήμερα μας είπε.

Ούτε καφέ δεν μας άφησε να πιούμε...

Χαλάλι του όμως.

Την ευχή του να έχουμε!}

* Άκουγα, που λες παλικαρά, τώρα πριν λίγο το πρωί το Άγιο το Βαγγέλιο από το ραδιόφωνο, ο μπάρμπας.

Τι να κάμω αφού δεν γίνεται αλλιώς;

Και τ΄άτιμο το μυαλό ταξίδευε.

Και σκεφτόμουνα πως δεν ήντουσαν μονάχοι τους εκείνοι οι 10 λεπροί.

Όλοι μας είμαστε λεπροί και ας είναι τούτη δω η ευκαιρία που να το καταλάβουμε και άμα θέλουμε να λυτρωθούμε απ΄αυτό το βάσανο που μας κατατρέχει.

Να γυρίσουμε πίσω σαν τον 1 από τους 10.

Και να πέσουμε στα πόδια Του.

Και να φχαριστήσουμε.

Για όσα ξέρουμε και για όσα ούτε που φανταζόμαστε.

Και να γενούμε ο καθένας μας, στο περιβάλλο του να πούμε, αυτός ο ένας που μολογεί πως, ναι, είναι λεπρός.

Στους 10 ο 1.

Στους 100 οι 10.

(Τα παραπάνω υπολόγισέ τα μονάχος σου).

Να΄μαστε το λοιπόν κι εμείς ανάμεσα στους 10.

(Πάντα λιγότεροι δεν είμαστε;)

Και ας το νομίζουνε οι άλλοι 9 δίπλα μας πως είναι τάχατες υγιείς.

Γιατί η πνευματική λέπρα είναι καλά κρυμμένη η μπαμπέσα.

Θέλει αλλιώτικη ανίχνευση για να τηνε καταλάβεις πως τηνε κουβαλάς μαζί σου όπου κι αν πας.

Δεν είναι κόβιντ να πούμε, που άμα το΄χεις, δεν γίνεται να μην το ξέρεις, αφού ανάσα δεν παίρνεις. 

Και μην μου πεις, παλλίκαρε, πως το νιώθεις βαθιά μέσα σου, αλλά κι απ΄όξω σου πως στ΄αλήθεια είσαι λεπρός;

Σαν πέφτεις στα γόνατα στα "Σα εκ των σων", νιώθεις μέσα απ΄τα κατάβαθα της ψυχής σου πως είσαι πράγματι κείνη την στιγμή ένας λεπρός, ένα απόβλητο του κόσμου, ένα σκουπίδι (βρες το πόσο όμορφα το λέει ο Βασιλέας Δαυίδ...), που΄χεις, τώρα τον ίδιο τον Χριστό μπροστά σου;

{ Το βρήκαμε μπάρμπα: 

Δαυϊδ εν ψαλμώ κα " Εγώ είμι σκώληξ και ουκ άνθρωπος, όνειδος ανθρώπων και εξουδένημα λαού..." }

Που αν τολμήσεις και σηκώσεις το βλέμμα σου από τα κάτω, θα αντικρύσεις στ΄αλήθεια τα πόδια Του, που΄ναι ακόμα ματωμένα;

Πως μπορεί και να΄ναι η μοναδική ευκαιρία σου να Τον έχεις μπροστά σου να Του ζητήσεις να σε κάμει επιτέλους καλά, για να μην βασανίζεσαι άλλο από το χτικιό σου που σε τρώει;

Άμα δεν το νιώθεις έτσι, μην προσπαθείς να πείσεις τον εαυτούλη σου, ούτε κανέναν άλλον πως το ξέρεις τάχα πως είσαι λεπρός.

Και συνέχα να ζεις την ζωούλα σου ψάχνοντας να βρεις ποιο εμβόλιο θα κάμεις για να στοιχηθείς στο "Μείνε ασφαλής"... 

Στην έκανα και πάλι την καρδιά περιβόλι;

'Άιντε, καλημέρες του Θεού του Υψίστου !

~ ο μπάρμπας σου.-