Ναι, έλα γρήγορα!

 

“Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να ‘ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του.” *

Είναι η βαρβαρότητα. 

Ο ολοκληρωτικός έλεγχος και η πλήρης χειραγώγηση του ανθρώπου. 

Είναι η αφαίρεση κάθε ελευθερίας στο βωμό τάχα της δημόσιας υγείας. 

Είναι η φίμωση κι ο χλευασμός κάθε αντίθετης φωνής από όπου κι αν προέρχεται. 

Από τον απλό άνθρωπο που νιώθει μέσα του την αλλοκοτιά και παραφροσύνη που τελείται χρόνια τώρα μέχρι τον φτασμένο επιστήμονα, τον ειδικό που απλά δεν είναι του συστήματος και η φωνή του χάνεται μέσα στους αλαλαγμούς, τις άναρθρες κραυγές , του πλήθους των «νομοταγών», αλλά κι απελπιστικά ευκολόπιστων πολιτών που αδυνατούν να αντιληφθούν τα αόρατα κελιά που περίτεχνα τους έχουν φυλακίσει, πάντα για το καλό τους.

Είναι ο νόμος της αγέλης, η απατηλή ασφάλεια της πλειοψηφίας. 

Προτιμότερο είναι να πηγαίνεις με το άβουλο πλήθος προς τον γκρεμό παρά να είσαι μόνος και δακτυλοδεικτούμενος βαδίζοντας προς το φως και την αλήθεια έτοιμος να πληρώσεις  το κάθε κόστος. 

Είναι ο φόβος που καθημερινά ενσταλάζεται στις ψυχές των κουρασμένων πολιτών από τα ΜΜΕ (Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης). 

Ο φόβος που μετατρέπεται σε τρόμο παραλύοντας κάθε λογική, κάθε υποψία ελεύθερης και κριτικής σκέψης.

Είναι το όλο πολιτικό σύστημα, το διαβρωμένο, το διεφθαρμένο, το ανελεύθερο, το αντίχριστο, το απάνθρωπο που σαν αιωνόβιο τσιμπούρι ρουφάει των ανθρώπων το αίμα, τσαλακώνει την αξιοπρέπεια, ψηφίζει νόμους αφύσικους, απομυζεί κάθε ίχνος ζωής και διαλύει κάθε πρότυπο και ιδανικό. 

Είναι το μυστήριο της ανομίας (Β' Θεσ. 2, 7), που ήδη ενεργείται αιώνες τώρα. 

Είναι η ζωή που συνθλίβεται και καταστρέφεται μέσα στο ψηλαφητό σκοτάδι της ψευτιάς, της αμαρτίας, του πονηρού πνεύματος.

Αλήθεια υπάρχει διαφυγή, διέξοδος, φως στο σκοτεινό τούνελ των καιρών; 

Ναι, είναι η βαρβαρότητα, μα είναι και η πίστη. 

Είναι ο Σταυρός, μα να το θυμάσαι πως πίσω του ακολουθεί λυτρωτικά η Ανάσταση. 

Είναι τα δεσμά του θανάτου μα και η επιμονή, ο καρδιακός πόθος της αληθινής ζωής. 

Είναι η υπομονή, το άλλο όνομα της αγάπης.

 “Εν τη υπομονή υμών κτήσασθε τας ψυχάς υμών“. (Λουκά 21,19). 

Η υπομονή που πλάθει τις ψυχές και δυναμώνει την ελπίδα. 

Η προσδοκία της ανατολής που θα σκορπίσει το σκοτάδι. 

Η εμπιστοσύνη στην πρόνοια Του και η εσωτερική βεβαιότητα της τελικής νίκης.

Είναι η γλυκιά φωνή που ακούγεται σιγαλά μέσα στην καρδιά:

 “ Ουκ αφήσω υμάς ορφανούς έρχομαι προς υμάς“ (Ιωαν 14,18).

Δεν θα σας αφήσω ορφανούς παιδιά μου, έρχομαι γρήγορα προς εσάς. 

Και η λαχτάρα, η λύτρωση, το νεύμα, η καταφατική απάντηση στο κάλεσμα της σωτηρίας,

 “Αμήν, ναὶ ἔρχου, Κύριε. “ (Αποκάλ.22,20). 

Ναι, έλα Κύριε, γρήγορα.

 

©  Αλέξης Αλεξάνδρου

* Η πρώτη παράγραφος είναι από τον  νομπελίστα ποιητή μας, Οδυσσέα Ελύτη

πηγή: Ψυχής Αγγίγματα

* Μετά το εύστοχο (ανώνυμο) σχόλιο, που προέκυψε, προσθέτουμε ολόκληρο το κείμενο από μια δημοσίευση του Γιώργου Πηλιχού στα ΝΕΑ, στις 26 Νοεμβρίου 1976...

πηγή της τελευταίας εικόνας