Από το βράδυ Κυριακής της παραμονής της Καθαρής Δευτέρας στο Άγιον Όρος, όλοι οι πατέρες στις μονές και στα Καλύβια μετά τον εσπερινό της συγχωρέσεως και το απόδειπνο, κλείνονται στα κελιά τους και βγαίνουν μόνο για τα απολύτως αναγκαία.
Τράπεζα για φαγητό δεν στρώνεται αυτές τις τρεις μέρες, παρά μόνο για τους επισκέπτες λίγο τσάι και λίγα παξιμάδια.
Για τρείς μέρες βγαίνουν από το κελί τους μόνο για να πάνε στην εκκλησία για τις ακολουθίες.
Για τρεις μέρες δεν τρώνε, παρά μόνο όσοι για λόγους υγείας επιβάλλεται.
Για τρείς μέρες κάποιοι από αυτούς δεν πίνουν ούτε νερό (μπορεί να ακούγεται υπερβολικό μα είναι όντως αληθινό και πολύ από εμάς το έχουμε ζήσει σε τυχόν επισκέψεις μας τέτοιες μέρες).
Για τρείς μέρες σιωπούν, είναι ακόμη πιο «μαζεμένοι» από ότι συνήθως.
Για τρείς μέρες μένουν, κατά το ανθρωπίνως δυνατόν, άγρυπνοι.
Για αυτές τις τρείς μέρες κάνουν αδιάλειπτη προσευχή, άλλοι όρθιοι, άλλοι γονατιστοί, άλλοι με μετάνοιες, ακόμη κι αυτοί οι ανήμποροι που στα κρεβάτια τους είναι ανίκανοι να σηκωθούν, βρίσκονται με ένα κομποσκοίνι στα χέρια τους και ψελλίζουν.
Ψελλίζουν την ευχή.
Μια ευχή που περιλαμβάνει άπαντα τον κόσμο.
Μια ευχή που ξεκινά από τα φθαρτά τους χείλη
και φτάνει εκεί ψηλά στα ουράνια και παντοτινά!!!
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλό...!
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου