~ 6 χρόνια χωρίς την Γιωργία μας... Μνημονεύετέ την. Αυτό μονάχα θα'θελε.

Πέρασαν 6 χρόνια! 

Κιόλας...

Έδωσε τα πάντα στον Χριστό!

Ακόμα και την ίδια της την ζωή...

Μνημονεύετε την Γιωργία μας...

Αυτό μονάχα θα'θελε. 

Και λίγα λόγια.

Ακόμα κι από εμάς τους πολυλογάδες.

Γιατί αν ξεκινούσαμε να λέμε, τι σπάνιας πνευματικής "κάστας" άνθρωπος ήταν, θα μας μάλωνε ακόμα κι από "εκεί" που βρίσκεται...

Άσε καλύτερα...

~ "αμφ." ΥΓ:

Για όσους δε γνωρίζουν ποια ήταν (και είναι...) η Γιωργία Αποστόλου...

Μια από τις πρώτες "συν αυτώ"...

Μια ξεχωριστή κοπέλα, απίστευτα ταλαντούχα στην τέχνη, που αρχικά διάλεξε, την ηθοποιϊα και την σκηνοθεσία.

 Όσοι είναι του "χώρου" της, ξέρουν καλά τι λέμε...

Μόνιμα μ΄ενα χαμόγελο.

Όταν όμως η πνευματική της πορεία και η ολοκληρωτική πια συμπόρευσή της με Τον Χριστό δεν της επέτρεπαν να κοιμάται με ήσυχη την συνείδησή της, έβαλε μια τελεία πάνω στο απόγειο της καλλιτεχνικής της φήμης, με τα εκατομμύρια να σφυρίζουν δελεαστικά δίπλα της.

Και σταμάτησε...

Κι από τον Ant1 κι από το θέατρο...

Aς αναρωτηθούμε ο καθένας μας μόνος του, ποιος από μας θα είχε τα κότσια να κάνει κάτι αντίστοιχο...

Παραπάνω και πιο λεπτομερειακά δεν θα πούμε, ούτε για την ασθένειά της, που την κράτησε μέχρι τέλους κρυφή απ΄όλους, ούτε για τις στιγμές που ζήσαμε από κοντά τα 3 τελευταία της χρόνια, αφενός γιατί ο πόνος των δικών της είναι ακόμα φρέσκος και αφετέρου, γιατί είπαμε, πως ακόμα κι από εκεί που βρίσκεται, δεν θα δίσταζε να μας ρίξει ένα χέρι ξύλο...

Πήγε σ΄Εκείνον που αγάπησε τόσο και τα υπόλοιπα λίγο μας νοιάζουν. 

Ακόμα και το ότι μας λείπει τόσο...

Καλό Παράδεισο και σε μας τους υπόλοιπους...

Γιωργία, εύχου και για μας...

(η πρώτη φωτογραφία από το πρώτο ετήσιο μνημόσυνό της...)