Εορτή Πάντων των Αγίων…
Μια εορτή που μας υπενθυμίζει
ότι η Αγιότητα
δεν είναι ένα λησμονημένο όραμα…
Εργαστήρι αυτής (της Αγιότητας)
η Εκκλησία μας…
Όχι σαν οικοδόμημα
μα σαν τρόπος ζωής,
ζωντανή σχέση μας
με τον Θεό και τις εικόνες Του (τον διπλανό μας)…
Για σκέψου…
Δεν υπάρχει ημέρα
που να μην τιμάται κάποιος Άγιος…
Κάθε Ανατολή "ανατέλλει"
και ένας ακόμα άνθρωπος του Θεού…
Και είναι ‘’κάθε καρυδιάς καρύδι’’...
Μπορεί να είναι φτωχός
μα μπορεί και να είναι πλούσιος…
Μπορεί να είναι αυστηρός
μα μπορεί να είναι χαλαρός,
γεμάτος χιούμορ(υγιές)…
Μπορεί να είναι δυναμικός
μα μπορεί να είναι διστακτικός…
Τόση ποικιλία
όση υπάρχει και σ’ ένα κήπο
με τόσα διαφορετικά
μα εξίσου μυρωδάτα άνθη…
Ένα κοινό έχουν όμως όλοι…
Την λαχτάρα για Φως
παρά την σκοτοδίνη τούτης της γης…
Και πάλεψαν πάρα πολύ
για αυτό το Φως…
Με τον κακό εαυτό τους…
Με τον Θεό τον Ίδιο...
Και ευτυχώς νικήθηκαν
από την Αγάπη Του…
Μη αποκάμεις λοιπόν
σαν θωρείς τις ανοιχτές πληγές σου...
Όλα γύρω μας μπορούν
να γίνουν αφορμές να γίνουμε άγιοι…
Ο πειρασμός μα και η χαρά…
Κάθε εποχή μέσα μας
έχει την αξία στην πορεία της ζωής μας…
Είτε είναι βαρυχειμωνιά
είτε κατακαλόκαιρο…
Εάν θέλουμε και βοηθήσει κι ο Θεός
τίποτα δεν πάει χαμένο…
Κι αυτά που βλέπουμε σαν εμπόδια
που μας κλείνουν την θέα
μπορούν να γίνουν ωφέλιμα σκαλοπάτια
να ανέβουμε ακόμα πιο ψηλά, πιο κοντά Του
ακόμα κι αν αυτό πολλές φορές
μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει να πάρουμε
φόρα από το βάθος του Άδη
που κουβαλάμε μέσα μας…
Κάθε Άγιος
είναι και μια παρηγοριά
για μας που παλεύουμε
νύχτα και ημέρα
μέσα στις ‘’στάχτες’’,
στα αποκαΐδια των παθών μας…
Να χαίρεσαι την γιορτούλα σου…
Εύχομαι να σε χαίρεται
και ο Άγιος σου (ο προστάτης σου)...
Να σε καμαρώνει
που δεν το βάζεις κάτω…
π. Ιωάννης Παπαδημητρίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου