“Μία γωνιά.
Μία πολυθρόνα.
Ένα γράμμα.
Μία επίσκεψη.
Ένα φιλί.
Έναν παλμό.
Ένα τρυφερό χέρι να τους κλείσει τα σβύνοντα βλέφαρά τους.
Αυτά ζητούν.
Ποιο παιδί είναι τέτοιο τέρας ασπλαχνίας, ώστε να τα αρνηθεί;
Δυστυχώς πολλά στην εποχή μας!
Γι’ αυτό παρακαλούμε:
«Κύριε, μη λογαριάσεις σ’ εμάς αυτή την ασπλαγχνία και αχαριστία μας.”
Το κοκαλιασμένο, αφυδατωμένο σώμα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα βουλιαγμένα μάτια, τα βαθουλωμένα μάγουλα..
Τα γέρικα χέρια με τις καφέ κηλίδες και τις ανάγλυφες φλέβες..
Η έκφραση στα μάτια.. Και μια ζωή θυσία για μας.
Κύριε, μη λογαριάσεις τις φορές που βαρέθηκα. Ούτε τις φορές που βιαζόμουνα. Ούτε τις φορές που ξεχνούσα ή αδιαφορούσα προσπαθώντας να βρω αφορμές. Κυρίως, μη λογαριάσεις τις φορές που δεν έπαιρνα τηλέφωνο και τότε με έψαχνε.
Λογάριασε μόνο τις λιγοστές εκείνες φορές που "έκλινον το ους" μου, όπως με έμαθε. Τις χνουδωτές παντοφλίτσες του Χειμώνα για εξιλέωση. Κι αυτές τις μεγάλες πάνες που μόνο πεντέξι φορές είχα την τύχη να αλλάξω. Έτσι, για να νιώσω πως έκανα κι εγώ κάτι..
Απίστευτο το timing σου Αμφοτεροδεξιέ. Απίστευτο..
... τον Γιάννη Τσιτλακίδη να ευχαριστείτε.
Διαγραφήόχι εμάς που τον "κλέψαμε"...