Δυο εικόνες, δυο αγκαλιές

Εκείνη τον εκράτησε στην αγκαλιά της γνωρίζοντας βαθειά μέσα της πως είναι Γιός του Θεού. Τον εκράτησε ενώπιον μας ως άνθρωπο με τρυφερότητα, τον μεγάλωσε με στοργή, τον συνόδευσε με πόνο συγκρατημένο μα ανθρώπινο στον τάφο και χάρηκε την μεγάλη χαρά της Ανάστασής Του.

Κι άμα κοιμήθηκε, Εκείνος ήρθε και πήρε την ψυχή της στην αγκαλιά Του και την συνόδευσε στην Βασιλεία Του, στην Βασιλεία των Ουρανών.

Παναγία του Άρακος, Κύπρος, Λαγουδερά 1192μ.Χ.

Μιά από τις πολύ αγαπημένες μου εικόνες της Βρεφοκρατούσας Παναγίας, όπου η μητέρα Θεοτόκος κρατά τον Υιό της με τα δύο της χέρια με περίσσεια τρυφερότητα και Τον κοιτά με αγάπη σοβαρή χωρίς συναισθηματισμούς και γλυκερά αισθήματα. Η αγκαλιά της, ο σεμνός και διακριτικός τρόπος που γέρνει την κεφάλη της προς Εκείνον, το απαλό κράτημα των δύο χεριών της επάνω στο σωματάκι Του δείχνουν όλη την αγάπη της, χωρίς αυτά όλα να κάνουν την εικόνα μια διαπροσωπική συναισθηματική υπόθεση που χάνει την εκκλησιολογική της διάσταση. Η Παναγία κρατά τον ευλογούντα Χριστό τρυφερά και αγαπητικά ενώπιον όλης της Εκκλησίας και εκφαίνει έτσι ότι η Ενανθρώπηση του Θεού Λόγου και οι συνέπειές της είναι γεγονός που αφορά όλους, όλη την αθρωπότητα.

 

Κοίμηση της Θεοτόκου, Αυγοτέμπερα σε ξύλο, 40Χ50 εκ. 2006.

Η Παναγία μικρόσωμη σεμνά "κοιμάται" στο κρεβάτι της, ενώ γύρω οι Απόστολοι ελθόντες εκ περάτων του κόσμου να την κηδεύσουν λυπούνται χαρωπά για την εκδημία της προς τον Υιό και Θεό της.

Και ο εν δόξῃ αναστημένος και αναληφθείς Χριστός έρχεται και παίρνει αγκαλιά την ψυχή της, ακριβώς όπως κι εκείνη Τον εκράτησε ως βρέφος, και ίσταται κατενώπιον όλων ημών για να δείξει για μιά ακόμα φορά ευπρεπώς και ιεροπρεπώς το μελλούμενο θαύμα της Αναστάσεως όλων ημών. 

 

Γιώργος Κόρδης