* Ένας τρόπος άσκησης της ψυχής είναι η ελαφρά στέρηση.
Ας ξεκινήσουμε από τα υλικά.
Βγαίνουμε έξω για να φάμε.
Παραγγέλνουμε αυτό που θέλουμε να μας χορτάσει κι αφήνουμε απ΄έξω, το κάτι ακόμα που επιθυμήσαμε βλέποντας τον κατάλογο.
Μαρκάρουμε την τιμή του και στο τέλος τοποθετούμε σε μια μικρή τσέπη τα χρήματα που γλυτώσαμε από τον λογαριασμό, αφού τελικά δεν το παραγγείλαμε.
Το ίδιο κάνουμε και στο σούπερ μάρκετ, την αγορά ή οπουδήποτε ξοδεύουμε χρήματα.
Το σχέδιο απλώς λέει, πως αυτά τα χρήματα πάντα τα τοποθετούμε σε μια τσέπη.
Γρήγορα καταλαβαίνουμε πως αποταμιεύουμε χωρίς να στερούμαστε ιδιαιτέρως.
Σε βάθος χρόνου διαπιστώνουμε το μέγεθος των χρημάτων που εξοικονομήσαμε, αφού απλώς και μόνο -ορθολογικά σκεπτόμενοι- λειτουργήσαμε προς όφελος μας.
Ας πάμε τώρα και στα πνευματικά.
Ας υποθέσουμε πως θυμώνουμε αρκετά με κάποιον.
Εκφράζουμε τον θυμό μας, για να μην σκάσει σαν βόμβα μέσα μας, αλλά και γιατί είναι σωστό να λάβει το μήνυμα ο παραλήπτης ότι δεν μας άρεσε ο τρόπος που χειρίζεται ανθρώπους σαν κι εμάς.
Αλλά με οικονομία και πάλι.
Σημειώνουμε γράφοντας στο κινητό ή όπου μας βολεύει τις βρισιές που κρατήθηκαμε και δεν εκτοξεύσαμε για να εκτονωθούμε.
Σε βάθος χρόνου διαπιστώνουμε το μέγεθος του υβρεολογίου, που μαζεύτηκε απλώς και μόνο επειδή κρατηθήκαμε ελαφρώς χωρίς να σκάσουμε.
Αν συνδυάσουμε τα χρήματα και τις βρισιές, που μαζέψαμε, θα έχουμε δυο αριθμούς.
Τα χρήματα είναι ο αριθμητής και οι βρισιές ο παρονομαστής.
Ένα κλάσμα.
Από αυτήν την διαίρεση μπορούμε να κοστολογήσουμε κάθε βρισιά που δεν είπαμε.
Όταν φτάσουμε στο σημείο, που η κάθε βρισιά θα είναι ένα μη ευκαταφρόνητο ποσό, τότε θα καταλάβουμε πως κάνουμε δουλειά με τον εαυτό μας.
Χμ.. Νομίζω, όμως, πως κερδισμένοι βγαίνουμε όχι από το βρισίδι που συσσωρευμένο δεν εκτοξεύεται και άρα δε βοηθά και στην εκτόνωσή μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιότι, αν αυτό που έχουμε να πούμε, που δεν πρέπει απαραίτητα να είναι βρισιές, καταγράφεται σε μπλοκάκι ή στο κινητό, δεν παύει ποτέ να μας θυμίζει αυτό που δεν ειπώθηκε.
Κερδισμένοι βγαίνουμε όταν το βρισίδι, η εμπάθεια, η μνησικακία, το παράπονο, τα νεύρα, ο φθόνος.. διαγράφονται τελείως από μπλοκάκια αλλά και απ' το μπλοκ της.. ψυχής μας.
"Μου πήρε 2 χρόνια να μάθω να μιλάω
και 60 χρόνια να μάθω να σωπαίνω".
Ernest Hemingway
Ευστοχότατο το σχόλιό σας!
ΔιαγραφήΕυχαριστούμε...