- Καλημέρα, κυρία Mαρία.
- Καλημέρα.
- Τι κάνετε εκεί ακίνητη; θα κρυώσετε.
- Περιμένω τον γιο μου. Πήγε να αγοράσει κάτι πριν αρκετή ώρα, αλλά μου φαίνεται ότι άργησε είπε η γιαγιά, κοιτάζονταs το ρολόι. - Μην ανησυχείτε, είμαι σίγουρος ότι δεν θα αργήσει πολύ. Θα σας ενοχλούσε αν σας έκανα παρέα;
- Ευχαριστώ, μην ανησυχείς. Είμαι σίγουρη ότι κάτι καλύτερο θα έχεις να κάνεις παρά να κάνεις παρέα σε μία γιαγιά σαν εμένα. Κάποια τυχερή κοπέλα θα σε περιμένει.
- Δεν είναι ενόχληση για μένα να είστε σίγουρη. Θα καθήσουμε εδώ και θα περιμένουμε.
Και ο Μιχάλης, όπως κάθε πρωί, καθόταν δίπλα στην γερασμένη μητέρα του, περιμένοντας έναν γιό που δεν ήταν ποτέ άλλοτε τόσο κοντά της.
Μία αγκαλιά παραπάνω σήμερα (Παγκόσμια ημέρα Νόσου Αλτσχάιμερ) για όλουs αυτούs που ''oμορφαίνουμε'' μοναδικά τιs αναμνήσειs τουs.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου