~ Ήταν γιος της μάνας του ...

Είχε η κυρά Σοφία ένα γιο, τον Μανωλιό.

Χήρα, πολύ ευλαβής.

Τον πάντρεψε με μια καλή κοπέλα και έκαναν ένα μωρό.

Ήρθε η ώρα έφυγε στα καράβια ο Μανωλιός. Ναυτικός.

Στο νησί μείνανε οι δυο οι γυναίκες, μόνες με το μωρό.

Στο χωριό είχε καλό όνομα η κυρά Σοφία.

Πλύστρα.

Δύσκολα χρόνια.

Αξιοπρεπής.

Ήρθε μια μέρα ένας πατωματάς για το σπίτι.

Κορόιδεψε την νύφη και την ατίμασε.

Πέρασαν οι μήνες και η νύφη κατάλαβε ότι είναι έγκυος.

Το έκρυβε.

Είχε και λογισμούς.

Το αποφάσισε.

Θα φαρμακώνονταν.

Το κατάλαβε η κυρά Σοφία.

-Τι κάνεις μωρέ;

Θα μείνεις μέσα μέχρι να γεννήσεις και έχει ο Θεός.

Έτσι της είπε η πεθερά.

Κρύφτηκε από το κόσμο και λέγανε ότι ειναι χτικιάρα.

Γέννησε ένα βράδυ με την πεθερά και σκαρφίστηκε η πεθερά να βγάλει το μωρό στο καλάθι έξω από την πόρτα ότι τάχα το αφήσανε στο κατώφλι τους.

Ξημέρωσε ο Θεός την ημέρα.

Φωνές κακό...

-Ένα κούτσικο.

Φώναξε καλά η κυρά Σοφία να ακούσουν όλοι.

Ήρθαν οι χωριανοί.

Αφού το αφήσανε σε εμάς, είπε η κυρά Σοφία, εμείς να το μεγαλώσουμε.

Το πήραν μέσα.

Το είδε το νησί.

Το βύζαξε κρυφά η νύφη.

Πέρασε ο καιρός.

Ήρθε ο γιος.

-Τι είναι αυτό;

-Αυτό γιέ μου, το άφησαν εδώ και το μεγαλώσαμε..

Απ'τον Θεό είναι γιέ μου.

Και το μεγάλωσαν σαν παιδί τους.

Πέρασαν τα χρόνια.

Κοιμήθηκε η κυρα Σοφία και την κάμαν ανακομιδή.

Άνοιξαν το μνήμα και ευωδίασε ο τόπος.

Θαύμασαν όλοι.

Αγία !!!, είπαν παντού, ευωδιά ουράνια.

Έπεσε στα γόνατα η νύφη και έκλαψε.

Θα σου πω, είπε του άντρα της.

Και του τα είπε όλα.

Και την συγχώρησε.

-Αφού σε συγχώρησε η μάνα μου, πως να μην σε συγχωρήσω εγώ;

Ήταν γιος της μάνας του, βλέπεις...

Πατήρ Νικόλαος Λαυρεώτης.

( απο Nikolaos Dimitriadis - εμείς από Μιχάλης Μάλαμας )

~ "αμφ." ΥΓ:

Αυτήν την ιστορία και άλλες παρόμοιες αφηγούνται στα "διψασμένα" (για Ορθόδοξο ήθος και Ελληνοπρέπεια) παιδιά τους στο σχολειά κάποιοι δάσκαλοι...

Θα μπορούσε κάποιος να το πει και "σεξουαλική αγωγή" - αλλιώς ...