....Για όσους λοιπόν αντιμετωπίζουν τους Αγίους και τους ήρωες της πίστεως σαν αξιομίμητους, μια μάνα που προπέμπει το παιδί της με το τόσο συγκλονιστικό συναίσθημα της χαρμολύπης, δεν είναι ένα εξωπραγματικό φαινόμενο!
Αλλά για ποιά πραγματικότητα μιλάμε;
Για την ψεύτικη, την τόσο κοσμική, την παντελώς στερημένη από προοπτική αιωνίου;
Ναι, για μία τέτοια αντίληψη της πραγματικότητας, μια μάνα σαν κι αυτή, φαντάζει μάλλον τρελή και εξωγήινη!
Εμείς όμως αυτές τις εκπομπές, τις κάνουμε ελέω Θεού, για αυτούς τους παράξενους γονιούς, που προσπαθούν τουλάχιστον να μοιάσουν σε αυτές τις μανάδες!
Και για τον Βασίλη,
που παραμονές Ψυχοσαββάτου έφτασε ως του Κουδουμά τα Αγιομέρια να πάρει σφραγίδα χαραγμένη με προσευχές, σκαλισμένη από χέρια που σημάδεψαν οι γονατιστές δεήσεις για τον σύμπαντα κόσμο!
Και έγινε το μνήμα του Σπύρου τους,
τόπος προσευχής και συνάντησης ελπιδοφόρων ψυχών!
Και τώρα τον νιώθουν ποιο κοντά τους από ποτέ !
Όχι βαρυπενθώντας!
Χωρίς απελπισία !
Χαρά και λύπη αναδεμένες με προσευχή και ελπίδα!
Και μία πηγή με αναδεμένα δάκρυα κατά Θεόν και νερό ζωντανό και αθάνατο!
Αποσπάσματα από σειρά 2 εκπομπών με τίτλο:
Το αθάνατο νερό κι οι ποιητές του πόνου…
Το β΄ μέρος όπως οπτικοποιήθηκε στο κανάλι της καλής αδελφής μας και συνεργάτιδας Στεφανίας Στ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου