* Δες πόσο σημερινός είναι ο λόγος του!
Μήπως κάπου (ή και παντού...) μας αφορά;
|εκ των "συν αυτώ" ...
"Σήμερα ὅλοι σᾶς ἔχετε μεγάλη χαρά.
Μόνον ἐγὼ ἔχω ἀπέραντη λύπη.
Κι αὐτό, γιατί ὅταν ἀναλογισθῶ πῶς ὅταν περάση ἡ ἑορτὴ καὶ αὐτὸ τὸ πλῆθος πάλι θὰ ἐξαφανισθῇ, καίγομαι καὶ λυποῦμαι κατάκαρδα.
Τόσα παιδιὰ γέννησε ἢ Ἐκκλησία καὶ ὅμως δὲν τὰ βλέπη γιὰ νὰ τὰ ἀπόλαυση σὲ κάθε σύναξι, ἀλλὰ μόνον ὅταν ὑπάρχη κάποια μεγάλη ἑορτή...
Πόση ἄγαλλίασίς πνευματική, πόση χαρά, πόση δόξα γιὰ τὸν Θεό, πόση ὠφέλεια γιὰ τὶς ψὺχὲς θὰ ὑπῆρχε, ἂν σὲ κάθε σύναξι βλέπαμε νὰ εἶναι γεμάτη ἢ ἐκκλησία:
Τί μπορῶ, γιὰ πές μου, νὰ σὲ διδάξω γιὰ ὅλα τὰ ἀναγκαία τῆς πίστεως, ὅταν ἔρχεσαι στὴν ἐκκλησία μία ἢ δὺὸ φὸρὲς τὸν χρόνο;
Γιὰ τὴν ψυχή, γιὰ τὸ σῶμα, γιὰ τὴν ἀθανασία, γιὰ τὴν Βασιλεία τῶν οὐρανῶν, γιὰ τὴν κόλασι, γιὰ τὴν γέεννα, γιὰ τὴν μακροθυμία τοῦ Θεοῦ, γιὰ τὴν συγχώρησι, γιὰ τὴν μετάνοια, γιὰ τὸ βάπτισμα, γιὰ τὴν ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν, γι' αὐτὴ τὴν δημιουργία, τὴν οὐράνια καὶ τὴν ἐπίγεια, γιὰ τὴν φύσι των ἄγγέλών, γιὰ τὴν κακουργία τῶν δαιμόνων, γιὰ τὰ τεχνάσματα τοῦ διαβόλου, γιὰ τὸν τρόπο ζωῆς τῶν Χριστιανῶν, γιὰ τὰ δόγματα, γιὰ τὴν ὀρθὴ πίστη, γιὰ τὶς διεφθαρμένες αἱρέσεις;» (Λόγος εἰς τὸ ἅγιον Βάπτισμα).
Παραπονεῖται γιὰ τὴν ἀδιαφορία τῶν Χριστιανῶν γιὰ τὰ πνευματικά.
Ἔρμηνεύών τὸ τοῦ Κυρίου «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὔτού καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὕμϊν» (Ματθαίου Στ, 33), ἀναφέρει:
«Προσέξτε
Μὴ ζητεῖτε, λέγει ὃ Κύριος, τὰ τοῦ παρόντος βίου διόλου».
Ἐμεῖς ὅμως συνεχῶς αὐτὰ ζητοῦμε.
Λέγει νὰ ἐπιζητεῖτε τὰ ἐπουράνια.
Ἐμεῖς ὅμως οὔτε γιὰ λίγη ὥρα δὲν τὰ ἐπιζητοῦμε.
Ἴσα-ἰσα ὅση μέριμνα ἐπιδεικνύουμε γιὰ τὰ βιωτικά, τόσην ὀλιγωρία καὶ ἀδιαφορία ἔχουμε γιὰ τὰ πνευματικά.
Μᾶλλον δὲ ἢ ἀδιαφορία μας εἶναι πὸλὺ περισσότερη»
(Ὁμιλία ΚΒ' εἰς τὸν Ματθαῖον).
Εἶχε δὲ ὃ ἱερὸς Πὰτὴρ πρόβλημα μὲ τὸ ἄκροατήριόν του.
'Ἄλλοτε συνωθοῦντο, ἄλλοτε ἔξηφανίζοντό.
Κάποια μεγάλη Τεσσαρακοστὴ συνέβη τὸ ἕξης:
Ἀρχίζει τὴν Καθαρὰ Δευτέρα την ἔρμηνείάν εἰς τὴν ἔξαήμερόν του Μωυσέως, τὶς ἐξ δηλαδὴ ἥμερες τῆς δημιουργίας.
"Ὁμιλία πρώτη: «Χαίρω καὶ εὐφραίνομαι γιατί βλέπω νὰ στολίζεται ἢ Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ μὲ τὸ πλῆθος τῶν παιδιῶν της. Σᾶς βλέπω ὅλους νὰ τρέχετε πρὸς τὸν νὰὸ μὲ πὸλλὴ τὴν χαράν».
Ἔρχεται ἢ Καθαρὰ Τρίτη:
«Εἶμαι γεμᾶτος σήμερα μὲ χὰρὰ μεγάλη, βλέποντας τὰ ἀγαπημένα σας πρόσωπα».
Τὰ ϊδια καὶ τὴν Καθαρὰ Πέμπτη:
«Βλέποντας, ἀγαπητοί, τὴν μεγάλη σας προθυμία στὸ νὰ συγκεντρώνεσθε στὴν σύναξί μας στὸν ναό, διακατέχομαι ἀπὸ μεγάλη χὰρὰ καὶ δὲν παύω νὰ δοξάζω τὸν φιλάνθρωπο Θὲὸ γιὰ τὴν προκοπή σας».
Ἔρχεται ὅμως καὶ τὸ Σάββατο:
«Θέλω νὰ ἀρχίσω τὴν συνηθισμένη μου διδασκαλία, ἀλλὰ διστάζω καὶ ὑποφέρω. Λίγο φύσηξεν ὃ διάβολος καὶ ξεχάσατε ὅλη τὴν προηγούμενη διδασκαλία καὶ τὴν καθημερινὴ παραίνεση. Τρέξατε οἵ πάντες στὴν σατανικὴ ἐκείνη πομπή, στὸν ἱππόδρομο. Βγάλατε ἀπὸ τὶς ψὺχὲς σᾶς τὴν σύνεση τῆς ἁγίας Τεσσαρακοστῆς καὶ πέσατε στὰ δίχτυα τοῦ διαβόλου. Κρῖμα στὰ τόσα κηρύγματα ».
Ἄλλ' ὃ μέγας ρήτωρ, ὃ ἴσχνόφωνός ἅμα καὶ ἄγγελόφωνός ἐκφράζει καὶ ἄλλα παράπονα.
Γνωρίζει καλῶς ὅτι:
«Ὅπὼς γιὰ τὸ σῶμα ἀπαραίτητος εἶναι ἢ τροφή,
ἔτσι καὶ γιὰ τὴν ψὺχὴ ἢ διδασκαλία τῶν θείων λογίων.
Γι' αὐτὸ τρέχουμε στὴν καθημερινὴ σύναξη, ὥστε νὰ σᾶς ὠφελήσουμε. Γιατί ἂν ἔχεις κάποια κὰκὴ ἐπιθυμία θὰ τὴν κατάσβεσης καὶ μόνον ἂν δῇς τὴν ἐκκλησία. Καὶ ἂν ὀργίζεσαι μὲ εὐκολία θὰ νικήσης αὐτὸ τὸ θηρίο. Καὶ ἂν ἔχης ὁποιοδήποτε πάθος ποῦ σὲ πολιορκῇ εὔκολα θὰ νικήσης τὶς δυσκολίες καὶ θὰ φέρης γαλήνη καὶ εἰρήνη πὸλλὴ στὴν ψυχή σου»
(πὲρὶ "Ὁμοουσίου λόγος'' ΙΑ').
Συνέβαιναν ὅμως διάφορα παράξενα πράγματα.
Πολλοὶ ἀπὸ τὸὺς ἄκροατάς νύσταζαν, ἄλλοι δὲν πρόσεχαν ἢ πρόσεχαν ἄλλου.
«Ἄλλα ξυπνῆστε καὶ ἀφῆστε την βαρυεστημάρα. Σᾶς κηρύττουμε ἔρμηνεύοντές την Ἅγιὰ Γραφή, καὶ σεῖς ἀντὶ νὰ προσέχετε παίρνετε τὰ μάτια σᾶς ἀπὸ μένα καὶ κοιτᾶτε προσεκτικὰ τὶς λαμπάδες καί τον νεωκόρο ποῦ τὶς ἀνάβει. Δὲν βλέπετε τίποτε τὸ παράξενο, οὔτε κάτι τὸ παράδοξο. Βλέπετε ἕνα ἄνθρωπο πὸὺ κάνη συνειθισμένα πράγματα. Καὶ ὅμως στρέφετε πρὸς τὰ ἐκεῖ τὰ πρόσωπα σας» (Λόγος Δ' εἰς τὴν Γένεσιν).
Πολλοὶ βαρυόντουσαν τὰ συνεχῆ κηρύγματα.
Πήγαιναν στὰ πρῶτα καὶ σιγά-σιγά ἀραίωναν:
«Τί συμβαίνει;
Ὅσὸ προχωροῦν οἵ ἑορτές,τόσον
καὶ οἵ συγκεντρώσεις γίνονται ἀραιότερες.
Ἄλλ'ας μὴ βαρυόμαστε ἐμεῖς οἵ παρόντες.
Αὐτὲς οἵ συνάξεις γίνονται ἀραιότερες ὡς πρὸς τὸ πλῆθος,
ἄλλ' ὄχι ὡς πρὸς τὴν προθυμία.
Λιγότερες σὲ ἀριθμό, ἀλλ' ὄχι καὶ στὸν ἱερὸ πόθο»
("Ὁμιλία πρὸς τὸὺς ἔγκαταλείψαντάς την σύναξιν τῆς Ἐκκλησίας).
Οἵ δὲ Κωνσταντινουπολίτες ἦσαν λίαν εὐπαθεῖς καὶ στὶς καιρικὲς συνθῆκες.
Καταπέλτης ὃ ἱερὸς Πατήρ:
"Τί συμβαίνει λοιπόν;
Ἔπρεπε ὅλη ἢ Πόλις νὰ εἶναι ἐδῶ, παροῦσα σήμερον.
Καὶ ὅμως ἐλάχιστοι ἀπὸ τὸὺς πιστοὺς προσῆλθαν.
Γιατί ἄραγε;
Μήπως αἴτιον εἶναι ἢ λάσπη καὶ ἢ βροχή;
Δὲν θέλω νὰ τὸ πιστέψω.
Δὲν εἶναι ἢ λάσπη ἀλλ' ἢ ραθυμία σας καὶ ἢ πεσμένη σας προθυμία.
Πῶς μποροῦν νὰ συγχωρηθοῦν αὐτοὶ ποῦ ἀπουσιάζουν, τὴν στὶγμὴ ποῦ αὐτοὶ οἵ μάρτυρες πὸὺ ἤλθαμε νὰ τιμήσουμε περιφρόνησαν καὶ αὐτὴ τὴν ἴδια τους τὴν ζωή;
Καὶ εἶναι δυνατὸν νὰ ἔμποδισθούν ἀπὸ τὴν λάσπη;»
(Ὁμιλία ἐν τῇ παλαιὰ Πέτρᾳ).
'Ἂς ἐπανέλθουμε ὅμως στὸ παράπονο τοῦ ἱεροῦ Πὰτρὸς γιὰ τὴν συμπεριφορὰ τῶν Χριστιανῶν μέσα στὸν ναό:
«Ὅτὰν γίνεται προσευχή, νέοι καὶ γέροντες κάθονται ψυχροί, Ἀνάξιοι καὶ καθάρματα μᾶλλον παρὰ νέοι, καγχάζοντας, συνομιλοῦντες καὶ κοροϊδεύοντες ἀλλήλους, καθισμένοι στὰ γόνατα...
Βλέπετε πόση κακία κατέχει τὴν οἰκουμένη...
Βλέπω καὶ ἄλλους νὰ κουβεντιάζουν ὄρθιοι, ἐνῷ τελεῖται ἢ θεία Λειτουργία.
Οἵ δὲ πῖὸ ἀνόητοι ἄπ'αυτούς, ὄχι μόνον τὴν ὥρα τῆς προσευχῆς ἀλλὰ καὶ τὴν ὥρα ποῦ δέχονται τὴν εὔλογίάν του ἱερέως.
Τί τόλμη, Θεέ μου, πότε θὰ ἔλθη ἢ σωτηρία;
Πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ ἐξιλεώσουμε τὸν Θεό;
Δὲν καταλαβαίνεις ὅτι συμπροσεύχεσαι μὲ ἀγγέλους;
Μὲ αὐτοὺς συμψάλλεις, μὲ αὐτοὺς ὑμνεῖς καὶ στέκεσαι καὶ γελᾶς;
Δὲν φοβᾶσαι τὸν Θεό;» (Ὁμιλία ΚΔ' εἰς τὰς Πράξεις).
Ἄλλου δὲ γίνεται ὃ λόγος τοῦ τομώτερος μαχαίρας διστόμου:
"Φοβοῦμαι μήπως ἀντὶ νὰ γίνετε ἄγγελοι (ὅπως ὃ Κύριος θέλει) γίνεσθε χοῖροι ἀπὸ χοιροστάσιο καὶ ϊπποι θηλυμανείς. Ὅλὰ ἔχουν χὰθῇ καὶ διαφθαρῇ. Καὶ ἢ ἐκκλησία δὲν διαφέρει σὲ τίποτε ἀπὸ συγκεντρωσι ὄνων καὶ καμήλων. Γυρνῶ ἐδῶ καὶ ἔκέί νὰ βρῶ πρόβατο καὶ δὲν μπορῶ νὰ δῶ. Ἔτσι κλωτσοῦν ὅλοι σὰν ἄλογα καὶ ἄγρια ὄνάριά καὶ γεμίζουν μὲ κοπριὰ αὐτὸν τὸν τόπο.
Καὶ ἂν κανεὶς μποροῦσε νὰ δὴ καὶ νὰ ἄκούσή αὐτὰ ποῦ λέγονται σὲ κάθε σύναξι ἀπὸ ἄνδρες καὶ γυναῖκες θὰ δὴ ὅτι εἶναι πῖὸ ἀκάθαρτο καὶ ἀπὸ τὴν κοπριά. Γι' αὐτὸ σᾶς παρακαλῶ νὰ ἀλλάξετε αὐτὴ τὴν πονηρὴ συνήθεια ὥστε ἢ ἐκκλησία νὰ ἄποπνέή μύρο» (Ὁμιλία ΠΗ' εἰς τὸ κατὰ Ματθαῖον).
Τοῦ ἡγουμένου τῆς Ι.Μ.Τατάρνης π.Δοσιθέου Κανέλλου
-Πειραικὴ Ἐκκλησία
Έξοχο! ΆΓΙΕ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΡΕΣΒΕΥΕ ΥΠΕΡ ΗΜΩΝ!
ΑπάντησηΔιαγραφή