Διάβαζα κάτι, κατά τη γνώμη μου θαυμαστό, για μια άγρια φυλή της Αφρικής.
Και το βρίσκω θαυμαστό, γιατί αποδεικνύει πως όλοι οι άνθρωποι έχουμε κοινή ρίζα και πατρίδα, και πως, όντως, το φως του Χριστού είναι "το φωτίζον πάντα άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον", ακόμη και στα βάθη της ζούγκλας:
Στη φυλή αυτή, όταν σου σκοτώσουν ένα δικό σου άτομο, πιστεύουν ότι το πένθος θα γιατρευτεί μόνο αν σώσεις μία άλλη ζωή.
Όταν περάσει ένα διάστημα, κάνουν μια μεγάλη γιορτή και βάζουν το δολοφόνο σε μια βάρκα, μαζί με την οικογένεια του θύματος.
Αυτοί θα επιλέξουν αν θα πνίξουν ή όχι το δολοφόνο.
Αν τον αφήσουν, πιστεύουν ότι θα καταφέρουν να ξεπεράσουν και να προχωρήσουν.
Αν τον πνίξουν, θα πάρουν εκδίκηση, αλλά θα ζήσουν μια ζωή μέσα στο πένθος...
Και έχουν το εξής ρητό:
"Η εκδίκηση δεν είναι δικαιοσύνη.
Είναι μια τεμπέλικη μορφή του πένθους..."
Τροφή για σκέψη ημών των "πολιτισμένων"...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου