«Σήμερα τα παιδιά είναι «καλής πάστας».
Ίσως ποτέ άλλοτε δεν είχε- μη σας φανεί υπερβολή- η κοινωνία μας τέτοια «καλής πάστας» παιδιά.
Και αυτά τα παιδιά που ακολουθούν την αλητεία και αυτά τα θαυμάζω.
Έχουν μερικά αισθήματα μέσα τους τόσο ευγενικά!
Και αυτά τα παιδιά που έχουν αγριέψει και αυτά έχουν μερικές ευαισθησίες, μερικές καλοσύνες μέσα τους που είναι να τα θαυμάζεις.
Αλλά σήμερα τα παιδιά υποφέρουν, δεινοπαθούν και από την οικογένεια και από εμάς που είμαστε της Εκκλησίας.
Εμείς φταίμε.
Δεν λέγω οι άλλοι οι λύκοι τι κάνουν.
Οι λύκοι κάνουν τη δουλειά τους.
Ο λύκος είναι για να αρπάζει, για να τρώει, για να καταστρέφει.
Αλλά εγώ που είμαι τσοπάνος, εσύ που είσαι μάννα, που είσαι πατέρας, τι κάνουμε εμείς;
Να πούμε ότι την ευθύνη την έχουν οι λύκοι;
Αλλά ο λύκος δεν αλλάζει.
Όταν φτάσει να είναι λύκος, τελείωσε.
Θα κάνει τη δουλειά του.
Αλλά εγώ που είμαι πνευματικός πατέρας και εσείς που είστε οι σαρκικοί γονείς, τι κάνουμε εμείς;
Και όταν αναλογιστούμε τις ευθύνες, οπωσδήποτε καταλαβαίνουμε ότι δεν εργαζόμαστε τόσο σωστά».
.
Από το βιβλίο:
«Ομιλίες Γέροντος Γρηγορίου Παπασωτηρίου» τόμος Α΄
Ιερόν Ησυχαστήριον Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος» , Μεταμόρφωση Χαλκιδικής 2020
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου