~ Θα έρχονται άραγε και τα δικά μας παιδιά-εγγόνια αύριο να μας ανάβουν το καντηλάκι;

 

Παραμονή Ψυχο-Σάββατου

και σαν πέσει η ημέρα

τα κοιμητήρια

με τ’ αναμμένα καντήλια και κεριά

έχουν μια εικόνα

τόσο φωτεινή…. Αναστάσιμη!

Όμως δεν έχουν φως

όλα τα μνήματα…

Είναι μερικά 

τόσο παγωμένα….

τόσο σκοτεινά….

Με πονά

σαν αντικρίζω

τάφους εγκαταλελειμμένους..

Αφημένους στην μανία της φθοράς….

Σε κάποιους έχει να ανάψει

κανδήλι ή κερί

δεκαετίες ολόκληρες….

Ίσως και απ' τα σαράντα

από την ημέρα της εκδημίας….

Μέσα στους ξεχασμένους τάφους

υπάρχουν υπάρξεις ξεχασμένες….

Ψυχές διψασμένες

για λίγο κόπο….λίγη αγάπη….λίγη προσευχή…..

Μα και εμείς στους δικούς μας

έχουμε μπερδέψει μερικά πράγματα.

Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω

γιατί να υπάρχουν 

στον χώρο τούτο τον ιερό

που έχουμε και κοιμούνται

οι άνθρωποι μας

ψεύτικα λουλούδια

ή κείνα τα ηλεκτρικά κεριά;

(θα μου πεις εδώ 

υπάρχουν και μέσα στην εκκλησία

Κύριε Ελέησον…..)

Υπάρχει πιο όμορφο πράγμα

από το να βάλεις το λαδάκι,

να ανάψεις το κεράκι,

να κόψεις ένα λουλούδι απ’ το κήπο σου 

και να του το προσφέρεις;

Ή να ποτίσεις την γλαστρούλα σου;

Το στάρι, το λάδι, το κερί, το λιβάνι

όλα μέσα στην Εκκλησιά μας

έχουν την δικής τους αξία,

το δικό τους ιερό συμβολισμό….

Μα θα μου πεις δεν μπορώ 

να πηγαίνω  τόσο συχνά

για να τα φροντίζω.

Πήγαινε όποτε μπορείς

(άσε που υπάρχουν

και κεριά και άνθη

που δεν σε θέλουν 

διαρκώς από πάνω)

αλλά να πας.....

Θα έρχονται άραγε

και τα δικά μας παιδιά-εγγόνια

αύριο να μας ανάβουν το καντηλάκι;

να μας ψάλλουν μια στάλα;

Τα πήραμε όμως εμείς σήμερα

παρέα να πάμε 

εκεί όπου κοιμάται λ.χ ο παππούς 

να τ’ ανάψουμε ένα κεράκι;

Μη τους ξεχνάμε λοιπόν

εάν τους αγαπάμε….

Και να δίνεις το ονοματάκι του

στο παππούλη

στην Θεία Λειτουργία,

είναι μεγάλη παρηγοριά

για την ψυχούλα του…..

Η προσευχή στο κομβοσχοινάκι σου

στην γωνιά του σπιτιού σου…..

Αλλά και κείνο που δίνεις

από το υστέρημα σου 

σε κάποιο που έχει ανάγκη….

Μα και κάθε καλό στην μνήμη τους.....

Αχ και να ξέραμε πόσο τους αναπαύουν….

Κι αν οι άνθρωποι λησμονούν

η Εκκλησία μας δεν ξεχνά!

Ποτέ δεν ξεχνά

γιατί είναι Μάνα….

και αφ’ εσπέρας μα κι αύριο

(κι όχι μόνο)

θα προσφέρει δύο λόγια προσευχής

στον Θεό από αγάπη

για όλες αυτές ψυχές 

που κοιμούνται

είτε κάπου σκοτεινά

είτε κάπου πιο φωτεινά

μα όλες περιμένουν να ακούσουν

πάλι τον γλυκό ήχος της φωνής Του

να τους καλεί....

π.Ιωάννης Παπαδημητρίου