Όλοι λένε.
Όλοι γράφουν.
Όλοι λυπούνται.
Κάποιοι πρόλαβαν και έβγαλαν ετυμηγορία:
ΘΑΝΑΤΟΣ (ή έστω ΛΙΝΤΖΑΡΙΣΜΑ...)
Κάποιοι άλλοι καταριώνται.
Στους περισσότερους απλά δεν χωράει στο νου μας...
Η δική μας η στάση, ως Χριστιανών σε κάτι τόσο αποτρόπαιο, ποια πρέπει να είναι;
~ με πόνο "αμφ.".
1) Προκλητική θεολογική ερώτηση:
Αν η Ρούλα Πισπιρίγκου πει και εννοεί το "Κύριε, μνήσθητί μου εν τη βασιλεία σου" κατά την εκπνοή της, τι θα γίνει μετά;
Η ερώτηση, αλλά κυρίως η απάντησή της, με σοκάρει και με συγκλονίζει.
Και ως Χριστιανό και ως θεο-λόγο!
(Δεν φαντάζομαι να νομίζει κανείς ότι ο εκ δεξιών ληστής επί του Σταυρού ήταν κανένα κλεφτρονάκι περιπτέρου...)
Η ανάρτηση είναι ένας βαρύς, εσωτερικός, θεολογικός μονόλογος. Δεν με ενδιαφέρει να κριτικάρω ή να αντικρούσω τις απόψεις κανενός.
Δεν με ενδιαφέρει να ερμηνεύσω ή να "ξεπλύνω" τη φρίκη.
Με "τρομάζει" το πόσο "αντικοινωνική" και αντι-κυνωνική είναι η ορθόδοξη θεολογία.
Η θεολογία που απεχθάνεται τα δίπολα "καλός-κακός", "ποινή-επιβράβευση", "Παράδεισος-κόλαση", όπως τα έχουμε στήσει για να μπορούμε να συνυπάρχουμε "αρμονικά".
Κι αν κάποιος πει "τώρα βρήκες;", η απάντηση είναι ναι.
Με τρελαίνουν τα άβολα και παρεξηγήσιμα timings της θεολογίας.
Σκέφτομαι τη φρίκη, τον εκνευρισμό και την έκρηξη συγγενών και φίλων, όταν άκουσαν το Χριστό (στην καλύτερη στιγμή τους για εκδίκηση) να λέει "σήμερον μετ'εμού έση εν τω Παραδείσω" στον κακούργο εκ δεξιών, προφανώς φονιά και βιαστή των παιδιών και των δικών τους ανθρώπων.
Και είχαν δίκιο...
2) Το παρόν κείμενο απευθύνεται κυρίως σε όσους έχουν χριστιανική ταυτότητα.
Ευτυχώς που τον τελευταίο λόγο τον έχει ο Θεός και όχι οι άνθρωποι. Μάθαμε αμέσως να πυροβολούμε και να αποπέμπουμε στο πυρ το εξώτερο μόλις μάθουμε την παραμικρή ενοχή κάποιου.
Πολλές φορές πριν να αποφανθεί επίσημα η δικαιοσύνη γινόμαστε δικαστές και δήμιοι ταυτόχρονα.
Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να βγάλουμε τετοιο δηλητήριο που θα ζήλευε και ο ίδιος ο διάβολος.
Ασφαλώς η δικαιοσύνη πρέπει να είναι άτεγκτη στους διάφορους εγκληματίες, για να συνειδητοποιούν το έγκλημά τους, να αποδίδεται δικαιοσύνη σε όσους αδικήθηκαν, αλλά και για να μην διαιωνίζεται το κακό και να φοβούνται άλλοι να το επαναλάβουν.
Όμως, ως χριστιανοί, οφείλουμε να ξέρουμε ότι ο Χριστός έβαλε στον Παράδεισο πρώτο ένα ληστή, που σίγουρα έκανε φόνους και πολλά εγκλήματα.
Είδε βέβαια τη μετάνοια του.
Αυτή τη μετάνοια περιμένει ο Χριστός από όλους μας φανερούς και αφανείς εγκληματίες.
Όλοι έχουμε λερωμένη τη φωλιά μας.
Όλοι έχουμε τις αστοχίες μας μικρές - μεγάλες.
Όσοι έχουμε συνείδηση πρέπει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας.
Ας μην προτρέχουμε να καταδικάσουμε κάποιον ακόμα και αν φταίει.
Αυτό είναι δουλειά της αστυνομίας και της νομικής υπηρεσίας.
Ακόμα και αν όσα έπραξε είναι αποτρόπαια, εμείς ως ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ οφείλουμε να προσευχηθούμε:
1. ο Θεός να τον συγχωρέσει
2. να μετανόησει
3. να μην το επαναλάβει
4. να μην προβεί σε οποιαδήποτε απονενοημένη πράξη.
5. εάν είναι δυνατό να επανορθώσει το λάθος του.
6. να γίνει ΑΓΙΟΣ. ( Τέτοιους έχει πολλούς ο Θεός στον Παράδεισο και το συναξάρι της Εκκλησίας. Π. Χ. Μαρία Αιγυπτία, Μωυσής ο Αιθίοπας, Μέγας Κωνσταντίνος, Μέγας Θεοδόσιος, Άγιος Λογγίνος ο Εκατόνταρχος (ή Κεντυρίων), ήταν ο επικεφαλής Ρωμαίος που μαζί με τους στρατιώτες του είχαν αναλάβει την επιτήρηση της σταύρωσης του Χριστού και αργότερα την φύλαξη του τάφου και αλλοι πολλοί που έκαναν φοβερά εγκλήματα μέχρι και δολοφονίες, πόρνοι, μοιχοί π. χ. ο. βασιλιάς Δαβίδ και αλλοι πολλοί γνωστοί και άγνωστοι).
Εάν θέλουμε να είμαστε Χριστιανοί και να λεγόμαστε Χριστιανοί πρέπει να είμαστε συνεπείς με το Ευαγγέλιο:
Να έχουμε κυρίως κατά νου το "ευλογείτε και μη καταράσθε» (Ρωμ. 12, 14).
Ένα από τα μεγαλύτερα αμαρτήματα της γλώσσας είναι η κατάρα. Τέτοιες κατάρες σήμερα γέμισε πολλές το facebook.
Κατάρα σε συνάνθρωπο, η στο παιδί σου, ή στον αδελφό σου, ή στο πνευματικό παιδί σου, είναι θανάσιμα αμαρτήματα.
Όταν καταράσαι, δεν εκπέμπεις αγάπη, εκπέμπεις μίσος, ζητάς από τον διάβολο να αποκτήσει δικαιώματα από αυτόν που καταράσαι.
Ο πατήρ Παϊσιος ο Αγιορείτης έλεγε ότι συνήθως οι κατάρες γυρίζουν πίσω σε αυτόν που τις εκστομίζει.
Ολοι οι πατέρες της εκκλησίας κακίζουν όσους καταρώνται, ακόμα και με την λεγόμενη ευγενική κατάρα, « … ας το βρει από το Θεό…» συμβούλευε δε ο πατήρ Παϊσιος, ότι ο Χριστός πάνω από τον Σταυρό, είπε το θείο συγχωρητικό λόγο για τους σταυρωτές του:
"Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι…."
Τώρα που έρχεται το Πάσχα και θα θέλουμε να βάλουμε μέσα τον Χριστό πρέπει πρώτα να βάλουμε μέσα στην καρδιά μας τον όποιο εγκληματία και να τον συγχωρήσουμε.
Γιατί;
Γιατί ο Χριστός σταυρώθηκε και για αυτόν και αναστήθηκε και για αυτόν, όχι μονο για σένα!
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!
Πατήρ Πέτρος Παπαπέτρου
3) Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω! Τι ωραία μας δίδαξε ο Χριστός...
Η συγκεκριμένη γιαγιά άφησε 3 λουλούδια στην πόρτα και έφυγε.
Εμείς τι κάνουμε ;
Χριστέ μου συγχώρεσε την, κι εγώ μπορεί τα ίδια να έκανα.
Κάνε την να συγχωρέσει και η ίδια τις πράξεις της και να κατανοήσει το βάθος της αμαρτίας της.
Ανάπαυσε τα αγγελούδια της, στην αγκαλιά σου.
Συγχώρα μας, όλους, για αυτήν την κατρακύλα!
Φώτισε μας ...
Παναγιώτης Παυλίδης
~ Στο βασανισμένο μυαλουδάκι μας ήρθαν αμέσως 2 ακόμα περιπτώσεις ("άσωτοι - καθάρματα"...).
Μια βαριά και μια light...
Αν θέλεις, τις βλέπεις...
Ο αναμαρτητος πρώτος. ........
ΑπάντησηΔιαγραφήΝασται ευλογημενοι. Πολύ σωστό κείμενο.