~ Λάβαμε χθες αργά το εξής μνμ.
Θα καταλάβετε αμέσως από ποιον...
[... Άκουσε βρε αμφοτεροτέτοιε.
Αποφάσησα μετά από καιρό να συμμμαζέψω τον κήπο μου,
τα ασυμμμάζζευτα δηλαδής.
Ένα θα σου πω μοναχά.
Όχι πως δεν μποράω να πάρω τα πόδια μου.
Ούτε και πριν τον κήπο μπόραγα.
Τι κι αν πονώ παντού;
Τώρα ξάπλωσα και δεν κουνιέμαι μέχρι τ΄αύριο το πρωί που να πάω στην Εκκλησσιά μας.
Αλλά πως πέρασα τόσο ωραία, αφού άκουσα μ΄εκείνα τα σηστύματα που μου΄βαλε ο ανεψιός μου (το "ανεπρόκοπος" που σου΄λεγα μιαν άλληνα φορά δεν ταιργιάζει εδώ)
3 Γανωτήδες!!!
3 σου λέω.
Ο ένας μου΄βγαινε μόλις τελίωνε ο άλλος.
Ο πρώτος που μου΄βγαλε το μηχάνημα ήτανε "ο φόβος, λέει, και το παρόν".
Βρες το, εσύ το ξέρεις το.
Και θα δεις πόσο ωραία τα λέει εκεί στην Πειραϊκή την Εκκλησιά και πάλι κείνος ο δικός μου αγαπημένος μπάρμπας στην ίδιααγαπημένη τη Σοφούλα τη Χατζή.
Πες χεραιτίσματα και στους 2 από με.
Και σ΄όλους τους δικούς σου, κοντυνούς και μακρυνότερους.
Με του Χριστού μας την αγάπη.
~ ο μπάρμπας σου."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου