"Για όσους δεν έχουν ποιος να τους μνημονεύσει, φάτε εσείς και συγχωρέστε". Συγχωρεμένοι Όλοι.

Εις μνήμην-ξανά και για πάντα...

Ως πού πεθαίνουμε όταν πεθαίνουμε;

Το Ψυχοσάββατο των Κερασιών.

Στην πατρίδα, τη μακρινή Πισιδία, αντί για κόλλυβα, έλεγε η γιαγιά,η οικογένεια μας μοίραζε σαν σήμερα κεράσια- που είναι η εποχή τους και γλυκαίνουν τις ψυχές.

Αυτό το Ψυχοσάββατο πριν τη Πεντηκοστή, το

αφιερωμένο σε όσους πέθαναν μικροί ή στην ξενιτιά ή στη θάλασσα πνιγμένοι, στους κρημνούς,στα βουνά, άκλαφτοι και μόνοι, χρωματιζόταν από τα κατακόκκινα, καρδιόσχημα κεράσια της Σπάρτης, Μικράς Ασίας.

Οταν ήρθαν στην Κοκκινιά, έξω από την εκκλησία του Αγίου Νικολάου, αντί για πρόσφορα και κόλλυβα, η γιαγιά Νικολέττα μοίραζε από μεγάλες λεκάνες, κεράσια σε όλους.

"Για όσους δεν έχουν ποιος να τους μνημονεύσει", έλεγε,"φάτε εσείς και συγχωρέστε".

Συγχωρεμένοι Όλοι.

~ έγραψε η Κάτια Γαλοπούλου - πηγή

* σχόλιο από τη Δέσποινα Βιτούνη:

Εις μνήμην-ξανά και για πάντα. Εμείς ειδικά έχουμε πολλούς να μνημονεύσουμε στην ιστορία μας, που χάθηκαν άκλαυτοι και άταφοι, ακήδευτοι...

|εμείς από την "συν αυτώ", Βασιλική Π.