"– Δος το μου, πάτερ, να το δω και θα σου το δώσω πάλι..."

Σήμερα ανακοινώθηκε η αγιοκατάταξη του Γέροντα Βησσαρίωνος του Αγαθωνίτη.

Την ευχή του Αγίου να έχουμε!

Την 3η Μαρτίου του έτους 2006, έγινε ή Ανακομιδή του ιερού Σκηνώματος του Γέροντος Βησσαρίωνος, Ιερομονάχου της Ιεράς Μονής Αγάθωνος.

Τότε το σώμα του Γέροντος, το οποίο παρέμεινε για δεκαπέντε ολόκληρα έτη στον τάφο, βρέθηκε άφθαρτο, αδιάλυτο και ευωδιάζον.

Από τότε το ιερό σκήνωμα, τοποθετημένο σε λάρνακα, αναλλοίωτο αποτελεί, «σημείο» αναφοράς των πιστών που επισκέπτονται τη Μονή Αγάθωνος, τον τόπο της ασκήσεώς του.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, τότε, προκειμένου να διασφαλίσει την τιμή του Οσίου Γέροντος αλλά και της μονής μας, εκάλεσε τον συνταξιούχον, πρύτανη των ιατροδικαστών, κ. Πάνον Γιαμαρέλλον.

Ο κ. Γιαμαρέλλος ήλθε στο μοναστήρι μας, για να εξετάσει μακροσκοπικά το σκήνωμα του Γέροντα.

Η εξέταση δεν ήταν ακριβώς μακροσκοπική, αφού ο ιατροδικαστής, για να έχει πιο ασφαλή γνώμη, έπιασε τα χέρια και τα πόδια του π. Βησσαρίωνα και τα κούνησε.

Αυτό, όμως, που άφησε όλους εμάς που είμασταν εκεί και πιο πολύ τον πεπειραμένο ιατροδικαστή, άφωνους, ήταν το εξής θαυμαστό γεγονός.

Όταν επιχείρησε να πάρει το μικρό Ευαγγέλιο από τα χέρια του Οσίου Γέροντα, για να ελέγξει αν και πόσο φθάρθηκε από το χρόνο, ο Γέροντας δεν… του το έδινε.

Ο ιατροδικαστής το τράβηξε δυο τρεις φορές επίμονα χωρίς αποτέλεσμα.

Και τότε ψιθύρισε:

– Θεέ μου, τι είναι αυτό που ζω;

Τέτοιο φαινόμενο δεν έχω ξαναδεί καθ’ όλην τη διάρκεια της υπερπεντηκονταετούς ιατροδικαστικής μου καριέρας!

Άνθρωπος πεθαμένος, πριν από 15 χρόνια, και να κρατάει σφιχτά στα χέρια του το Ευαγγέλιο και να μην μπορώ να του το πάρω!

Αυτό είναι πραγματικά για μένα πολύ θαυμαστό γεγονός.

Γεμάτος έκπληξη και θαυμασμό απευθύνθηκε στον Όσο και του είπε:

– Δος το μου, πάτερ, να το δω και θα σου το δώσω πάλι.

Τότε, είδαμε το χέρι του Γέροντα να χαλαρώνει και να αφήνει το Ευαγγέλιο στα χέρια του ιατροδικαστού, ο οποίος συγκλονισμένος έκανε τον σταυρό του.

Αφού το ξεφύλλισε, το βρήκε ανέπαφο από τον χρόνο, το έβαλε πάλε στο χέρι του Οσίου Γέροντα, ο οποίος, το έσφιξε πάλι στην παλάμη του και έτσι το κρατάει μέχρι σήμερα!

Αυτά τα θαυμαστά γεγονότα παν ζήσαμε, ο κορυφαίος Ιατροδικαστής και εμείς μαζί του μέσα στο παρεκκλήσιο της Ιεράς μονής μας, το Σάββατο της 11ης Μαρτίου 2006, θέλησα να τα καταγράψω σ’ αυτό το μικρό φυλλάδιο, με τη μορφή ποιήματος.

Μοναδικός σκοπός μου είναι να καταθέσω τη μαρτυρία μου, να πληροφορηθούν οι χριστιανοί τα θαυμάσια του Θεού, να δοξάζουν το Άγιο Όνομά Του.

Να τιμούν τον π. Βησσαρίωνα ως Άγιο της Εκκλησίας μας και να τον επικαλούνται στις προσευχές τους.

π. Δαμασκηνός

Ηγούμενος Ιεράς Μονής Αγάθωνος.

|Σημείωμα (αντί προλόγου), του Αρχιμανδρίτη Δαμασκηνού Θ. Ζαχαράκη (†2017), Ηγουμένου Ιεράς Μονής Αγάθωνος, στο βιβλίο του το “Ευαγγέλιο του Γέροντα Βησσαρίωνα”, έκδοση Ιεράς Μονής Αγάθωνος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος - πηγή)

|εμείς από τον Παναγιωτη Φαλιερο 

(μας έστειλε η "συν αυτώ", Ειρήνη Παπαγεωργίου )

   

* Και μια σημερινή μαρτυρία από τον Κωνσταντίνο Παπαδόπουλο :

        [... Τον Μάρτιο του 2006 είχε γίνει η εκταφή του και είδαν όλοι το άφθαρτο σκήνωμα του 15 χρόνια μετά από την Κοίμηση του. Θυμάμαι ότι το έδειχναν και τα δελτία ειδήσεων και έλεγαν όλοι πως είναι μια απόπειρα του μοναστηριού να εισπράξει από τους αφελείς πιστούς.

Ένα μεσημέρι εκείνων των ημερών βρισκόμουν στο σπίτι της γιαγιάς μου και ο παππούς έβλεπε το δελτίο ειδήσεων όπου και έλεγαν τα περί εισπράξεων και αφελών πιστών. Φώναξα την γιαγιά μου να δει τι λένε και να την ρωτήσω την γνώμη της. Όταν αντιλήφθηκε η γιαγιά για ποιον έλεγαν χαμογέλασε και είπε "κούνια που σας κούναγε" και ξανά έφυγε στην κουζίνα.

Την ακολούθησα και την ρώτησα:

"Έχεις ακούσει για αυτόν; είναι αλήθεια ότι είναι Άγιος;"

"Δεν έχω ακούσει, έχω ζήσει" μου απάντησε.

Και μου είπε την παρακάτω ιστορία:

" Είχαμε πάει στην Φθιώτιδα για προσκυνηματική εκδρομή με τον πάτερ Θεόφιλο, και περάσαμε και από εκείνο το μοναστήρι.

Μετά τον εσπερινό καθίσαμε μέσα στην μόνη για λίγο μέχρι να φύγουμε. Εγώ είχα ένα δίλημμα (μου το είπε, δεν το αναφέρω) που σκεφτόμουν για μέρες.

Κάποια στιγμή βγήκε μια ένας γεροντάκος και μου έκανε νόημα να τον πλησιάσω από μακριά.

Πήγα και με καλωσόρισε με το όνομα μου, μετά μου είπε για το πρόβλημά μου τι να κάνω, με σταύρωσε και ξαναμπήκε στο κελί του, ήταν ο γέροντας Βησσαρίων. "

Τις πρεσβείες του να έχουμε...]