23 Σεπτεμβρίου 1896 - 11 Ιουλίου 1993
Αποτελει για μενα ευχαριστια σε ενα μεγαλο δασκαλο και πατερα ζωης...
Τα λογια ειναι λιγα...
Η επισκεψη στον γεροντα Σωφρονιο
Το 1991 αποφασισαμε, με τον μακαριστο κουμπαρο μου Λαζαρο, να επισκεφτουμε στο Εσσεξ τον μεγαλο γεροντα Σωφρονιο Ζαχαρωφ για να πάρουμε την ευχη του.
Το πρωτο του βιβλιο "ο γερων Σιλουανος"
ηταν το βιβλιο που με σημαδεψε μετα την μεταστροφη μου στο Χριστο...
Το βιβλιο που μου εδωσε πολλες απαντησεις πανω στις "εμπειριες" που ειχα.
Εκεινη την περίοδο ειχε εκδοθει και το μεγαλο του βιβλιο "Οψομεθα τον Θεον καθώς εστιν"
που ειχε συγκλονισει ολους τους
ζωντες μεγαλους Πατερες της εποχης.
Ο πατηρ Γερασιμος Φωκας τον ελεγε
"O Μεγας Βασιλειος του 20ου αιωνα"...
Ο γερων Δαμασκηνος ( τοτε ειχε πνευματικό του τον Αγιο Πορφυριο) ελεγε...
"Εχω διαβασει ολη την πραγματεια των μεγαλων Θεολογων της Εκκλησιας μας.
Τετοιο βιβλιο αλλο, δεν μας εχει δωσει το Αγιο Πνευμα!!!"
Διαβαζε τμημα τμημα τις εμπειριες του γεροντα Σωφρονιου (σελιδα - σελιδα) και τις επαληθευε στην μυστικη πνευματικη του ζωη...
Ειχε βαθυτατη ευλαβεια στον γεροντα...
Οταν του ειπα οτι θα παμε να παρουμε την ευχη του, μου ειπε!
"Επιθυμουσα πολυ να πάρω και εγω την ευχη του...
Θελω οταν πας, να του βαλεις μετανοια απο μενα και να ζητησεις την ευχη του!"
Οταν μπήκαμε με τον Λακη στο μικρο δωματιακι του που μας υποδεχθηκε...του βαλαμε μετανοια...
Βαζοντας μετανοια του λεω...
- Γεροντα , αυτη η μετανοια ειναι απο τον γεροντα Δαμασκηνο.
Και μου λεει...
- Θα σου πω μια ιστορια...
Ενας παππους πηγαινε με τον εγγονο του βολτα στην πλατεια.
Ο μικρος ακουσε καποιον να βριζει και ρωταει τον παππου....
"Παππου, τωρα που αυτος βριζει, τι κανει ο Θεος;"
Και λεει ο παππους...
"Φευγει ο φυλακας αγγελος του, παει στο Θρονο και λεει στον Κυριο:
"Κυριε ο δικος μου εβρισε!"
Και ο Κυριος απαντα: "Στειλ΄του το να το παθει!!"
Και ξαναρωταει το παιδι:
"Κι αν, παππου, πει καλο λογο για καποιον;"
"Παλι, παιδι μου, ο Κυριος λεει:
"Τα καλα που ειπε, σε εκεινον να γυρισουν!"
Και καταληγει την ιστορια ο γερων Σωφρονιος, λεγοντας μου:
"Ε, λοιπον! Η τιμη της μετανοιας του γεροντα Δαμασκηνου επιστρεφει σε εκεινον, παιδι μου!!!"
Μου εκανε δυο μαθηματα...
1) Μαθημα λειτουργίας του πνευματικου νομου....
2) Μαθημα ταπεινοφροσυνης
Παντοτε, οταν βρισκομουν μπροστα σε μεγαλους Αγιους ο νους μου σιωπουσε...
Ουτε σκεψεις ουτε διανοηματα, ουτε λογισμοι...
Ενιωθα σφουγγαρι που "φωναζε"
"Καλον εστιν ημας ωδε μενειν..."
Αυτο με εκανε να αφηνομαι σε αυτα που εκεινοι μπορει να πρεπει να μου πουν....
Αν πρεπει...
Αλλιως επαιρνα μονο ευχη και εφευγα!
Μονο αν ειχα καποια επειγοντα θεματα να ρωτησω τα εγραφα.
"Για να μη χαθω την ωρα εκεινη" .
Ετσι και τωρα.
"Χαθηκα" ...
Απολαμβανοντας την αγιοπνευματικη ατμοσφαιρα που εξεπεμπε η παρουσια του.
Εντυπωσιασμένος απο την απαντηση, του εκανα μια απλη συμβατική ερώτηση ...
Κατι για να πω, παρατεινοντας την παρουσια μας κοντα του...
-Γεροντα, τι κανετε, πως περνατε εδω;
...Και πηρα μια απιστευτη, μια καταπληκτικη απαντηση!!!
"Παιδι μου, οι γιατροι μού διεγνωσαν το 1985 καθολικο καρκινο.
Αλλα οι πατερες εδω με χρειαζονται.
Ε, και γω καθομαι μαζι τους..."
Εχασα προς στιγμη τα λογια μου...
Θυμηθηκα τα λογια προς το τελος του βιβλιου του...
"Και τώρα Θεε μου, δια σου, εν σοι, δοξα σοι... Και εγω ειμι"
Ενιωσα οτι μου κατεθετε οτι ειναι υιος της Βασιλειας Του και πλεον συν Θεω αυτος αποφασιζε τον χρονο της εκδημιας του...
Απο εκει και περα, εχασα την αισθηση του Χωρου και του Χρονου...
Δεν μπορω να θυμηθώ αν ειπαμε κατι αλλο, τι ειπαμε...
Και πως τον αποχαιρετησαμε!
Την ευχη του να΄χουμε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου