* Τάσος Ισαάκ & Σολωμός Σολωμού †. Δολοφονήθηκαν και οι δύο το καλοκαίρι του 1996. Ο Τάσος στις 11 Αυγούστου και ο Σολωμός μετά την κηδεία του Τάσου, στις 14...

 ~ έναρξη του α(μ)φιερώματός μας στον Τάσο και στον Σολωμό..

Σήμερα, όλη μέρα

όλοι εμείς οι "συν αυτώ"

θα είμαστε Τάσος & Σολωμός.

Από τις 6 το πρωί

και κάθε 4 ώρες.

Μέχρι το βράδυ.

Καμιά άλλη ανάρτηση.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ...

[ Σαν να 'ταν χτες... 11 Αυγούστου...

Τον Τάσο τον έβλεπα σε ζωντανή μετάδοση στην τηλεόραση την ώρα του μαρτυρίου του. 

Είχε τρέξει να βοηθήσει κάποιον άλλον που του είχαν επιτεθεί οι Τούρκοι. 

Μαινόμενοι, άγριοι, αδίστακτοι... 

Έπεσε στο χώμα ο Τάσος και τον χτυπούσαν, 

τον κλωτσούσαν...

Πέτρες, μεγάλες πέτρες, ξύλα, λοστοί...

Στον Σολωμό...ήμουν εκεί...

14 Αυγούστου, η κηδεία του Τάσου...

Είδα ένα μαυροφορεμένο παλικάρι να κινείται κάθε τόσο προς τον ιστό. 

Τον συγκρατούσαν... 

Ξαφνικά ορμάει, τρέχει προς τον ιστό... 

Όλοι του φώναζαν:

"Που πας, βρε;

Μην πας, θα σε παίξουν...( πυροβολήσουν)..."

Τον τραβούσαν, 

προσπαθούσαν να τον συγκρατήσουν, 

αλλ' αυτός ακράτητος τους ξέφυγε, 

ξέφυγε και από τους ΟΗΕδες και ανέβαινε στον ιστό...

                 ''Εγώ θα κατεβάσω το πανί (την σημαία)...'' 

            Τα τελευταία (ή μήπως τα Πρώτα;) λόγια του Σολωμού...

Ξαφνικά ένας πυροβολισμός, 

και ο Σολάκης γλιστρούσε στον ιστό.

Και έπεσε στο χώμα.

Και έμεινε εκεί αρκετή ώρα, αιμόφυρτος, 

χωρίς να μπορεί να πάει κανείς να τον βοηθήσει, 

ούτε οι ΟΗΕδες γιατί έπρεπε, λέει, να πάρουν άδεια από τους Τούρκους...

Τελικά το επέτρεψαν.

Τον τράβηξαν..... 

Ο Ματσάκης έτρεξε να δώσει τις πρώτες βοήθειες. 

Ήταν δύο πράξεις Τόλμης και Ανδρείας!

Του Αντριωμένου ο θάνατος, 

θάνατος δε λογιέται...

~ Ifigenia Pashi-Yiallourou   |το σχόλιο της Ιφιγένειας το πήραμε από εδώ