[ - Τι κάνετε εκεί ακίνητη, κυρία Mαρία; - Περιμένω τον γιο μου. - Μην ανησυχείτε, είμαι σίγουρος ότι δεν θα αργήσει πολύ. Θα σας ενοχλούσε αν σας έκανα παρέα;

 

-Καλημέρα, κυρία Mαρία.

-Καλημέρα.

- Τι κάνετε εκεί ακίνητη; θα κρυώσετε.

-Περιμένω τον γιο μου.

Πήγε να αγοράσει κάτι πριν αρκετή ώρα, αλλά μου φαίνεται ότι άργησε, είπε η γιαγιά, κοιτάζονταs το ρολόι.

- Μην ανησυχείτε, είμαι σίγουρος ότι δεν θα αργήσει πολύ.

Θα σας ενοχλούσε αν σας έκανα παρέα;

-Ευχαριστώ, μην ανησυχείς.

Είμαι σίγουρη ότι κάτι καλύτερο θα έχεις να κάνεις παρά να κάνεις παρέα σε μία γιαγιά σαν εμένα.

Κάποια τυχερή κοπέλα θα σε περιμένει.

-Δεν είναι ενόχληση για μένα να είστε σίγουρη.

Θα καθήσουμε εδώ και θα περιμένουμε.

Και έτσι ο Μιχάλης -όπως κάθε πρωί-, καθόταν δίπλα στην ηλικιωμένη μητέρα του, που πάσχει από αλτσχάιμερ, περιμένοντας έναν γιό που δεν ήταν ποτέ άλλοτε, τόσο κοντά της...

|από την Eleutheria Karagianni