* Δεν θέλω να θυμάμαι ούτε το όνομά σου...|Χάσμα μεγα και αγεφύρωτο! |Νώντας Σκοπετέας- Κυρ. Ε ΄Λουκά.

Είναι αυτή η παραβολή (Φτωχού Λαζάρου) κατάγιομη από νοήματα,

η εμβάθυνση στα οποία, ρίχνει φως άπλετο στις ψυχές μας,

εφόσον βέβαια τα πνευματικά μας αισθητήρια δεν έχουν ολότελα απονεκρωθεί…

Αλλιώς και νεκρό να δούμε να ανασταίνεται,

δεν πρόκειται να καταλάβουμε το ελάχιστο.

Το βέβαιο είναι, όπως διδάσκουν οι πατέρες, πως έχουν υπάρξει αναρίθμητες ψυχές κεκοιμημένων αδελφών μας, που θέλουν να μας προειδοποιήσουν για αυτόν τον τόπον της βασάνου.

Και αυτός ο τόπος δεν είναι ένας τόπος με καζάνια που κοχλάζουν…μακάρι να΄ταν έτσι!

Ακούγαμε πρόσφατα έναν άγιο των ημερών μας να κηρύττει (σ.σ. π.Αθανάσιος Μυτιληναίος).

Ας μην απορούμε!

Ας αφουγκραστούμε τους κεκοιμημένους αδελφούς μας, που θέλουν να μας γνωστοποιήσουν, όσα ο λόγος ο Άγιος της Γραφής, δια των προφητών και των Αγίων Πατέρων, όντας τόσο προσβάσιμος, ιδίως σήμερα, μας φανερώνει!

Ο τόπος της βασάνου, είναι η θέα του Θείου Φωτός ως πυρ…ως φωτιά, που δεν αντέχεται και σε καίει!

Το ίδιο Φως που για τον φτωχό, βασανισμένο και περιφρονημένο Λάζαρο αλλά και για όσους μετανοημένους και ενωμένους με τον Ζωντανό Θεό πορευθούν εις Ανάστασιν Ζωής είναι αιώνια φωτιστικό και υπέροχα ευχάριστο.

…ὁ ἐγείρων ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψῶν πένητα τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων, μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ (Ψαλ. 112.7-8).

Το ίδιο ακριβώς Φως θα είναι χωρίς τέλος καυστικό και βασανιστικό για όσους φαύλους αμετανόητους, πλεονέκτες, ανοικτίρμονες, υβριστές, αποστατούντες και βλασφημούντες το Άγιο Όνομα του εν Τριάδι Θεού θα πορευθούν εις Ανάστασιν κρίσεως...