~ Πόσο καιρό είχες ν' ανάψεις το καντήλι, έμεινε η κούπα να σκονίζεται...

 

...ξερή η καντηλίθρα παγιδεύτηκε
στον πάτο της λησμονιάς...

Ενα λερό θυμιατό αντιστέκεται
με το λευκό του υλικό,
καπνό ευωδιαστό έχει καιρό να αισθανθεί,
χέρι δεν τό' πιασε να μυρώσει ψυχές
να σταυρώσει τα σημεία των οριζόντων...

Λύγισαν τα κεράκια...
Κάναν παρέα,
δίδυμο προσευχών πολυκαιριασμένων,
μα δεν κατάφεραν να αντισταθούν
στην καλοκαιρινή ζέση.
Λιώνουν γιατί τα εγκατέλειψαν,
γιατί τα ξέχασαν...

Θολές φωτογραφίες ανθρώπων
που οι ψυχές τους λάμνουν
στην ομίχλη μιας λησμονιάς....

π. Παναγιώτης Κωστούλας