Όταν οι Εκκλησιές ήταν κλειστές
και ο ΦΟΒΟΣ αλαζονικά και άκρως επιθετικά
με την απειλή ενός ιού,
επιχειρούσε να εγκατασταθεί στις καρδιές και τις ψυχές των ανθρώπων,
για να ξεχάσουν ποιός είναι ο ΑΛΗΘΙΝΟΣ Αρχηγός της ζωής και του Θανάτου
και ποιός είναι ο σκοπός της ύπαρξης μας στη γη...
""ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ.
Καιροί δύσκολοι..
Καιροί απαράκλητοι..
Καιροί ζοφεροί..
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΟΙ..
Το βλέμμα του Θεού είναι επάνω στον καθένα μας ...
Κι εδώ στη γή έχουμε παρηγορία.
ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ, εσύ να είσαι στο σπίτι σου, στην δύσκολη έως πολύ δύσκολη μικροκαθημερινότητά σου και μια χούφτα άνθρωποι από πρωίας μέχρι νυκτός,να τελούν Λειτουργίες, να κόβουν την μεριδούλα σου - προσευχή ,να την στέλνουν στα χέρια του Θεού;
Να δέονται στον Κύριο υπέρ ημών;
Να κάνουν μνημόσυνα για τους δικούς μας κεκοιμημένους;
Να παρακαλούν ξανά και ξανά τον Παντοκράτορα Θεό για την προστασία μας από την λοιμική ασθένεια;
Να παρακαλούν ξανά και ξανά την Παναγία μας, τους Αγίους μας να μας σκεπάσουν;
Κι αυτή η προσευχή να ανεβαίνει ως θυμίαμα στον Ουρανό και να κατεβαίνει πάλι στη γή, στα σπίτια μας, στον καθένα μας ως ευλογία .
Αυτή είναι η δύναμή μας και με αυτή στεκόμαστε όρθιοι.
Ευγνωμόνως ευχαριστούμε τους Πατέρες!
ΔΟΞΑ ΤΩ ΜΕΓΑΛΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ!"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου