"Η γνωριμία μου με τον Άγιο Πορφύριο και η εισβολή του στην καρδιά μου...

|"αμφ." επισήμανση:

Οι εμπειρίες μάς έρχονται πλέον η μια μετά την άλλη... Απίθανη και αυτή όπως και οι προηγούμενες! Τι ζούμε; Δείτε...

Ήταν λίγες μέρες μετά την κοίμηση του γέροντα (ακόμα) Πορφυρίου...

Η μητέρα μου με πληροφόρησε ότι κοιμήθηκε ένας Άγιος γέροντας στον Ωρωπό και ποτέ δεν είχαμε ακούσει τίποτε για Αυτόν, παρά μόνο τότε που κοιμήθηκε και μάλλον το είχε ακούσει από το ραδιόφωνο.

Εγώ ήμουν τότε στην εφηβεία και μέσα στις αμαρτίες.

Ένιωθα κολλημένη μέσα σε μια λάσπη και εκείνο το βράδυ ενώ είχαν πέσει όλοι για ύπνο, εγώ καθόμουν δίπλα στο τζάκι και έκλαιγα.

Σε μια στιγμή έκανα μια αυθόρμητη προσευχή στον γέροντα που δεν γνώρισα ποτέ...

"Άγιε Πορφύριε, σε λέω Άγιο γιατί πιστεύω ότι είσαι...! Βοήθησε με".

Και πήγα να κοιμηθώ.

Την στιγμή που ξάπλωσα και σκεπάστηκα ξαφνικά, ένιωσα το σώμα μου να είναι στον αέρα ..., να ίπταται από το κρεβάτι και δεν αισθανομουν κανένα υλικό πράγμα επάνω μου, ούτε την κουβέρτα... Τίποτα!

Εκείνη τη στιγμή με πλημμύρισε μέσα στην καρδιά μου Χαρά...

Τόση πολύ που νόμιζα ότι θα σπάσει η καρδιά μου.

Δεν ξέρω πόσα λεπτά κράτησε αυτό.

Όταν έκανα τον Σταυρό μου, ένιωσα ότι προσγειώθηκα πάλι στο κρεβάτι μου και κοιμήθηκα γλυκά.

Πέρασαν 6 χρόνια από τότε και η ενορία μας έκανε μια προσκυνηματική εκδρομή στο Μήλεσι...

Χωρίς σκέψη πήγα, ενώ με ζαλίζουν τα ταξίδια με λεωφορείο.

Προσκύνησα και πήρα και ένα βιβλίο με θαύματα του Αγίου, που είχαν ζήσει πνευματικά του παιδιά.

Διαβάζοντας τις επόμενες ημέρες, κόντεψε να μου πέσει το βιβλίο από τα χέρια, όταν πολλά πνευματικά Του παιδιά περιέγραφαν πως όταν ο Άγιος προσεύχονταν,...εκείνα ένιωθαν τα σώματα τους στον αέρα!

Ήταν τότε που κατάλαβα τι έγινε εκείνο το βράδυ!

Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω τι έκανε σε μένα την άθλια ο Άγιος!

Πέρασαν πολλά ακόμη χρόνια, όταν ξαναπήγα με τον, πρώην πλέον, σύζυγό μου να προσκυνήσουμε στο δωμάτιό του.

Καθώς ανεβαίναμε τα σκαλιά, ο σύζυγος μου πήγαινε μπροστά από μένα, όταν βγήκε περπατώντας στο πλατύσκαλο, ο παπαγάλος του Αγίου και άρχισε να φωνάζει...

"Γιάννη, Γιάννη, Γιάννη"!

Εγώ είχα παγώσει..., ήξερα για τον παπαγάλο.

Ήρθε αμέσως έξω στις σκάλες ο κύριος που ήταν στο βιβλιοπωλείο και μας ρώτησε

"Ποιος είναι ο Γιάννης;"

Εγώ άφωνη, του έδειξα τον σύζυγο μου που δεν είχε καταλάβει τίποτα και μάλιστα είπε ότι θα το έχει μάθει το όνομα από κανέναν εργάτη.

Εγώ όμως ήξερα ότι ο Άγιος του το υπαγόρευε εκείνη την ώρα.

Αυτή ήταν η γνωριμία μου με τον Άγιο ... και η εισβολή του στην καρδιά μου!

Λ.