|Μη νομίσουμε πως μπορούμε να προχωρήσουμε, αν δεν ξεκινήσουμε να βελτιωνόμαστε στα καθημερινά... |Αμφοτεροδεξιοσύνης το ανάγνωσμα.-

 

...Ν΄αλλάξουμε, δηλαδή,

τον τρόπο με τον οποίο χειριζόμαστε κάθε είδους αποτυχίας,

κακοτυχίας,

κακοδαιμονίας κλπ.

Αμφοτεροδεξιοσύνης το ανάγνωσμα...

Ν΄αρχίσω από τον καφέ ΜΟΥ,

που μου έριξαν τα "απρόσεκτα" παιδιά μου...

Από το φαγητό ΜΟΥ,

που δεν πέτυχε η "ανοικοκύρευτη" γυναίκα μου...

Από την διπλανή "άσχετη",

που τολμάει να οδηγάει δίπλα ΜΟΥ...

Από το "παλιόπαιδο",

που έχει το θράσος ν΄αμφισβητεί την αυθεντία ΜΟΥ...

Από τους ανήμπορους "γέρους" μου,

που συνεχίσουν να ζουν για να ΜΕ ταλαιπωρούν...

Από τον "κολλητό" μου,

που δεν έχει καταλάβει πως πρέπει ν΄αλλάξει ομάδα,

γιατί δεν υποστηρίζει αυτή που εδώ και χρόνια του υποδεικνύω ΕΓΩ...

Από τα απλά στα πιο σύνθετα...

"Κάθε φορά που τελειώνει ο κόσμος

όταν θα κλαίω θέλω να μου γελάς

κι όσα τραγούδια έχω αγαπήσει

μέσα στ’ αυτί να μου τραγουδάς..."

~ σχόλιο από τη Dimitra Anastasiou

Τέτοιες "αποτυχίες" γραπώνουν την καρδιά μου 

και όσο ζουν εκεί, 

της κλέβουν σιγά σιγά την αθωότητα της...

 Μαραζώνει τότε από την μοναξιά της θλίψης της

 και ξεχνά πως είναι φτιαγμένη για να αγαπά μόνο...

 Γιατί έτσι την έπλασε ο Θεός...

Όχι για να υποφέρει μαζί μου στην ατελεύτητη μεμψίμοιρη καθημερινότητα μου...

* "αμφ." ΥΓ:

Αυτό το υπέροχο κορίτσι, 

που έγραψε το παραπάνω σχόλιο 

σε αυτό το κειμενάκι μας στο fb σαν σήμερα το 2018, 

τη Δήμητρα Αναστασίου, 

αναζητούμε τα τελευταία 4-5 χρόνια...

Έχει χαθεί από παντού.

Γνωρίζει κάποιος κάτι γι΄αυτό;

Θα είμασταν υπόχρεοι...