~ Ηρωίδες της διπλανής πόρτας...

 

Η Επανάσταση του 1821 φίλοι μου, 

δεν γέννησε μονάχα ήρωες, 

αλλά και πολλές ηρωίδες, 

με πιο γνωστές την Μαντώ Μαυρογένους 

και την Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα.

Τιμή και δόξα στις επώνυμες και ανώνυμες ηρωίδες του 21!!!

Κάθε γενιά όμως, έχει και τις δικές της ηρωίδες. 

Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη σε όλες τις σύγχρονες γυναίκες που παλεύουν καθημερινά, 

παρά τις αντίξοες συνθήκες, 

για να... "τα φέρουν βόλτα" 

και δεν τα παρατάνε ποτέ! 

Στις "ηρωίδες" της... διπλανής πόρτας...

Όπου και να κοιτάξουμε φίλοι μου θα δούμε γυναίκες! 

Γυναίκες μελαχρινές, ξανθές, κοκκινομάλλες, γκριζομάλλες, ασπρομάλλες... 

Άλλες πάντοτε περιποιημένες, άλλες ατημέλητες.

 Κάποιες που δεν αποχωρίζονται ποτέ τα ψηλοτάκουνά τους 

και κάποιες που κυκλοφορούν μονίμως μ’ αθλητικά ή... με παντόφλες... 

Όλες γυναίκες, 

μα τόσο διαφορετικές μεταξύ τους...

Αν προσέξουμε όμως λίγο παραπάνω, 

εύκολα μπορούμε να εντοπίσουμε ανάμεσά τους, κάποιες γυναίκες 

που ΔΕΝ τις χαρίστηκε η ζωή. 

Γυναίκες, που η "μοίρα" τους έπαιξε εφιαλτικά παιχνίδια, 

αλλά δεν κατάφερε να τις πείσει 

ότι η ζωή δεν είναι πια γι’ αυτές. 

Γυναίκες με θάρρος, επιμονή, υπομονή, αντοχή... 

Κι αυτή η αντοχή τους είναι... 

"η ευχή και η κατάρα τους"!

Πολλοί θα τις πουν ότι: 

"Τα δεινά, βρίσκουν αυτούς που έχουν μεγάλη υπομονή και αντοχή". 

Μα, αν τις ρωτήσεις, όλες το ίδιο θα σου πουν. 

Ότι θα ήθελαν να ΜΗΝ αντέχουν... 

Ότι στην πραγματικότητα, ΔΕΝ αντέχουν... 

Ότι απλώς ΔΕΝ είχαν άλλη επιλογή...

Καμιά τους δεν ήθελε να είναι... 

"ηρωίδα ενός καμένου κόσμου". 

Γιατί ο κόσμος τους ΚΑΗΚΕ και τώρα τις θαυμάζουν, 

επειδή σώθηκαν από μια φωτιά, 

που όμως δεν άφησε τίποτα άκαυτο στο πέρασμά της. 

Ένα πράγμα θα ήθελαν όλες τους. 

ΤΙΠΟΤΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ!!! 

Δεν ήθελαν να ξεχωρίσουν. 

Ήθελαν να ζήσουν στη σιγουριά που σου δίνει η "αφάνεια"...

Το πιο χαρακτηριστικό και τραγικό παράδειγμα, 

είναι εκείνες οι γυναίκες που έχασαν τα παιδιά τους

 κι έμειναν πίσω.. "άδειες", 

να μετράνε απουσίες. 

Όπως οι μητέρες των αδικοχαμένων παιδιών στα Τέμπη... 

Αυτές, που όλοι τις θαυμάζουν για τη δύναμη της ψυχής τους. 

Αυτές, που κάθε μέρα, περνούν τη ζωή τους από... "κόσκινο", 

μη τυχόν και τους ξεφύγει έστω και μια ανάμνηση 

από εκείνες τις πολύτιμες, τις..."χρυσές"... 

Θα έκαναν τα πάντα για να είχαν έστω άλλη μία... Μεγαλείο ψυχής!!!

Άλλο παράδειγμα είναι εκείνες οι γυναίκες 

που έμειναν μόνες με τα μωρά στην αγκαλιά... 

Που είτε ο θάνατος τις στέρησε τον σύντροφο της ζωής τους, 

είτε ο σύντροφος ΔΕΝ ήταν άξιος για τη ζωή τους

 και τις παράτησε... 

Αυτές οι γυναίκες πολλές φορές, 

δεν είχαν πού ν’ αφήσουν το παιδί τους, 

όταν έπρεπε να κάνουν 2 και 3 δουλειές 

για να... "τα φέρουν βόλτα"...

Έπρεπε ταυτόχρονα, να βάλουν στον "πάγο" 

τα όνειρα και τους στόχους τους για χρόνια, 

γιατί πάνω απ’ όλα έπρεπε να σταθούν διπλά υπεύθυνες, 

με πολλαπλούς ρόλους, δίπλα στα παιδιά τους. 

Τα παιδιά που για όλους τους άλλους, 

φάνταζαν σαν μια υποχρέωση 

ή μια... "κακοτυχία". 

Αυτές όμως, 

ήξεραν πόσο τυχερές ήταν 

που τα είχαν 

και αυτή ήταν η μόνη "πηγή" δύναμής τους. 

Υποκλίνομαι!!!

Γυναίκες που αγάπησαν και... "προδόθηκαν",

 γυναίκες που αποφάσισαν να μείνουν στον γάμο ή στην σχέση, 

γιατί εκείνες αγαπούν κι ας μην αγαπιούνται. 

Γυναίκες που συγχώρεσαν τα... ασυγχώρητα, 

που υπέφεραν μα δεν κατέρρευσαν, 

μα κι αν κατέρρευσαν... ξανασηκώθηκαν... 

Άξιες!!!

Γυναίκες που έμειναν μόνες στη ζωή, δίχως σύντροφο. 

Είτε γιατί αφιερώθηκαν στο να γηροκομήσουν τους γονείς τους, 

είτε γιατί αφιερώθηκαν στην καριέρα τους, 

είτε για άλλους λόγους. 

Σημασία έχει ότι "κουμαντάρουν" 

μόνες τους την ζωή τους χωρίς την ανδρική βοήθεια. 

Με την καρδιά τους πάντα ανοιχτή 

και έτοιμες να βοηθήσουν συνανθρώπους μας, 

που το έχουν ανάγκη. 

Τις βγάζω το καπέλο!!!

Γυναίκες μητέρες, 

σύζυγοι, 

νοικοκυρές, 

εργαζόμενες 

και ταυτόχρονα... "σπουδάστριες"! 

Που τα καταφέρνουν επάξια 

σε όλους αυτούς τους ρόλους. 

Τις αξίζουν συγχαρητήρια!!!

Γυναίκες που παλεύουν με την "επάρατη νόσο" 

ή με κάποια άλλη σοβαρή ασθένεια 

και δεν το βάζουν κάτω. 

Που συνεχίζουν αγόγγυστα 

να διακονούν την οικογένειά τους με χαμόγελο... 

Δύναμη ψυχής!!!

Γυναίκες άξιες, 

ξεχωριστές και σπουδαίες, 

γύρω μας, 

κοντά μας ή και πιο μακριά μας. 

Οι "ηρωίδες της διπλανής πόρτας", 

που δεν κρύβονται πίσω απ’ τις κλειστές πόρτες, 

μα τις ανοίγουν και βγαίνουν μπροστά, 

κυνηγώντας το... "ΦΩΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ"...

Θεωρώ ότι σε όλες αυτές τις γυναίκες 

μια είναι η λέξη που τις αρμόζει φίλοι μου...

ΣΕΒΑΣΜΟΣ!!!

(Ανώνυμος εκπαιδευτικός)

|ή αλλιώς... Λευτερης Παπαεμμανουηλ