Είτε λοιπόν πεθάνουμε αύριο
είτε πεθάνουμε μεθαύριο,
είτε σε δέκα ή σε πενήντα χρόνια,
το ίδιο επείγει η μετάνοια,
γιατί είναι πολύ σημαντική.
Επειδή όλες οι μέρες μας πάνω στη γη
είναι μέρες πριν το θάνατό μας.
Και γι' αυτό το λόγο
της πίστης και της καλοσύνης,
ακούραστα καλούσαν σε μετάνοια
όλους τους ανθρώπους.
Καλούσαν όλους τους ανθρώπους σε μετάνοια
άσχετα με την θέση που είχαν στη ζωή
και άσχετα με την ηλικία...
~ Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
|..............................................................................|
|Πότε θα μετανοήσουμε πραγματικά;
Στα πόσα χτυπήματα θα ξυπνήσουμε;
Στα πόσα αναπάντεχα φευγιά θα αναρωτηθούμε;
Άραγε πλανηθήκαμε;
Μήπως οι επίδοξοι σωτήρες μας,
ήταν τελικά οι πιο αδίστακτοι δήμιοί μας;
Ως πότε θα κλείνουμε πεισματικά τα μάτια
μπροστά στα γεγονότα;
Ως πότε θα συνεχίζουμε να προσποιούμαστε
πως όλα πάνε καλά;
Ως πότε ένοχα θα σωπαίνουμε;
Ως πότε θα πιστεύουμε πως τα θλιβερά
δεν θα μας αγγίξουν,
πως είναι μόνο για τους άλλους;
Ως πότε, αδελφέ μου;
Ως πότε, ταλαίπωρε εαυτέ μου;
Αλήθεια πόσο πολύ έχει σκληρύνει η καρδιά μας;
Πότε θα μετανοήσουμε πραγματικά;
Πότε θα επιστρέψουμε στον Πατέρα;
Το χάος απλώνεται μπροστά μας.
Άραγε τελευταία στιγμή θα σταματήσουμε;
Άραγε από τον πνευματικό λήθαργο
στο παρά πέντε θα ξυπνήσουμε;
Ελέησε μας Κύριε...
Χανόμαστε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου