Κάθε πόνος αυτές τις μέρες για το δυστύχημα στα Τέμπη
προκαλεί φρίκη για το είδος του θανάτου των παιδιών:
διαμελισμένα πτώματα παντού...
Το παράλογο χτυπάει την πόρτα της ψυχής.
Δεν το χωράει ο νους να καταλήγει έτσι το ανθρώπινο σώμα...
Στην Εκκλησία όμως το παράλογο έχει νικηθεί από το Χριστό.
Η παρουσία Του είναι εγγύηση
ότι Αυτός ορίζει τη ζωή και το θάνατο.
Τα σώματα των νέων παιδιών που διαμελίστηκαν πρόσφατα,
μας θυμίζουν το σώμα του Χριστού που διαμελίζεται σε κάθε Θεία Λειτουργία...
«Μελίζεται και διαμελίζεται ο αμνός του Θεού», λέει ο ιερέας σε κάθε Λειτουργία,
όταν κομματιάζει τον Άγιο Άρτο!
Πρώτος που διαμελίζεται λοιπόν είναι ο Χριστός. Οπότε η μετοχή στο διαμελισμό αυτό
είναι τιμή για όποιον το υποστεί...
Αυτό το μεγαλείο ένιωθαν οι Μάρτυρες.
Αυτή τη χαρά του μαρτυρίου θα βιώσουν
και όσοι μετέχουν εκούσια
ή ακούσια στο Σταυρό του.
Ο Χριστός θα υπολογίσει τον διαμελισμό αυτόν
ως μετοχή στον δικό Του διαμελισμό.
Τίποτα λοιπόν τραγικό.
Μόνο χαρά!
«Ο μελιζόμενος και ου διαιρούμενος», συνεχίζει η ευχή.
Ο Χριστός κατάφερε να κρατήσει ενιαίο το σώμα του,
παρότι διαμελίζεται συνέχεια.
Το ίδιο θα κάνει σε όποιον κομματιάζει μέσα του κάθε κακή επιθυμία
και κόβει την εξάρτησή του από τον παλιό του εαυτό.
Ο αληθινά διαμελισμένος είναι ο άνθρωπος του κόσμου:
ενώ έχει αιώνια ψυχή αγκαλιάζει συνέχεια την ύλη.
Ο εαυτός μας πρέπει να ενωθεί με τη σταυρωμένη σάρκα του Χριστού
για να δει το αληθινό Φως από αυτή τη ζωή.
Κόπος για τους άλλους,
για το Θεό,
αγάπη χωρίς συμφέρον,
υπομονή στον πόνο
και υποταγή στους άλλους
συνδέονται με τη θυσία Του.
Χριστιανός δε σημαίνει ηθικός άνθρωπος.
Το καλό και το κακό δεν είναι το ζητούμενο για αυτόν,
αλλά η αγάπη του Χριστού μέσα του.
Αν ήταν αυτό το ζητούμενο,
τότε ο Χριστός δε θα είχε εχθρούς.
Θα προσπαθούσε να τους ενώσει όλους.
Αντίθετα είπε ότι ήρθε να φέρει μαχαίρι...
Το ζητούμενο δεν είναι η ανθρώπινη δικαιοσύνη,
ώστε να λένε κάποιοι ότι μόνο έτσι θα ηρεμήσουν οι ψυχές των νεκρών!
Επειδή εμείς είμαστε γήινοι και εμπαθείς,
νομίζουμε ότι έτσι θα νιώσουν
και οι νεκροί μας από εκεί που βρίσκονται...
Καθαρή αφέλεια.
Αντί να αναζητούμε τη δικαιοσύνη του Θεού και το νόημα ενός τέτοιου γεγονότος,
εμείς στήνουμε μια δική μας Δικαιοσύνη για να ηρεμούμε.
Οι ψυχές των αδίκως σφαγιασθέντων αδελφών μας ήδη πήραν το καλύτερο δώρο:
τη συμμετοχή στην άδικη θυσία του Χριστού!
Για όσους πάλι έδειξαν πίστη
και ο πόνος τους δεν έγινε οργή,
αλλά σιωπή και υπακοή,
αυτό επίσης είναι μετοχή στο μαρτύριο του Χριστού.
Η δικαιοσύνη του Χριστού είναι μόνο το Αίμα Του πάνω στο Σταυρό.
Τίποτε άλλο.
Αυτό μαρτυρεί η Εκκλησία σε όλους τους αιώνες.
Ο Χριστός είναι η Δικαιοσύνη μας.
Το πρόσωπό Του και την ψυχή Του μας χάρισε
για να τα έχουμε εφόδιο
μέσα σε έναν κόσμο αδικίας και κακίας.
Πρώτος ο Χριστός σηκώνει τον αιώνιο Σταυρό της ανθρώπινης αμαρτίας και αδικίας,
για να μας απαλλάξει από το βάρος της:
έφερε Ανάσταση!
Σταυρός δε σημαίνει λοιπόν τιμωρία,
αλλά δοκιμασία Αγάπης και Πίστης στον κοινό Πατέρα.
Ας μην αρνούμαστε αυτό το δώρο!
Αυτόν ας κρατήσουμε γερά, για να έχουμε βεβαιότητα Ανάστασης από αυτή τη ζωή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου