● Μα γέλια στην κηδεία; Μα δεν ντρέπονται; Πενθείς με τέτοιο τρόπο ένα νέο παλικάρι; |ή είναι κάτι άλλο που δεν είναι στα πνευματικά μας μέτρα και γι"αυτό δεν μπορούμε να το καταπιούμε με τίποτα;

● Γιατί επανερχόμαστε;

Δεν τα είπαμε όλα από  χθες σε εκείνο το μακροσκελέστατο κείμενό μας;

Λύση της απορίας:

 Επειδή στα social πολύς θόρυβος γίνεται 

για το αν έχει αξιοπρέπεια (και πόση) 

η χαρά των κοντινών ανθρώπων του Κυπριανού μας 

("δικός μας" πλέον, το'χετε καταλάβει...) 

που αποτυπώνεται σε αυτήν την δημοσιευμένη από τούς πάντες φωτογραφία...

Έρχεται το γνωστό τοις πάσι πλέον sportime 

και ο αρθρογράφος του, Λευτέρης Ανδρώνης,

να δώσει σε όλους,

συμφωνούντες ή διαφωνούντες,

την δική του απάντηση...

 Sportime.gr:

''Υπόκλιση στο μεγαλείο της πίστης: Η οικογένεια του Κυπριανού μας έδειξε πώς ο σταυρός του πένθους γίνεται ελπίδα ανάστασης!''

Τα μεγαλύτερα θαύματα είναι τα θαύματα της πίστης. Το να σηκώνει ένας γονιός τον βαρύ σταυρό του χαμού του παιδιού του με δοξολογία προς τον Θεό, αυτό είναι θαύμα θαυμάτων. Μια όαση αναστάσιμης ευφροσύνης, μέσα σε μια έρημο απιστίας και ολιγοπιστίας. Μια σταυροαναστάσιμη αχτίνα ελπίδας που ξεπάγωσε τις ψυχές μας.

Ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο, που αντιστοιχεί σε χιλιάδες νοήματα παρηγοριάς και ουράνιας ελπίδας. Μια εικόνα που μοσχοβολά αιωνιότητα, που ζωντανεύει συναξάρια αγίων, που ισοπεδώνει το κοσμικό φρόνημα και πλημμυρίζει τις καρδιές με το μήνυμα της Ανάστασης. Χαμόγελα! Φωτεινά πρόσωπα! Πουθενά η αντάρα του θανάτου!

Παραφροσύνη μοιάζει στο κοσμικό μάτι μια τέτοια παράδοξη εικόνα. «Απρέπεια» θα έλεγε κανείς! Παράταιρη! Αφύσικη! Και πράγματι, μοιάζει πολύ μακρινή κοιτώντας την μέσα από το φάσμα της ελεεινότητας μας.

Ποτέ η αγιότητα δεν ήταν εκ του κόσμου τούτου. Οι πραγματικοί χριστιανοί είναι κατεξοχήν ακατανόητα όντα, στα μάτια του κόσμου.

Μήπως η χοϊκή αντίληψη μας μπορεί να «χωνέψει» τις θυσίες των μαρτύρων της Ορθοδοξίας, που έπεφταν στη φωτιά και στο σπαθί και στα άγρια θηρία, δοξολογώντας τον Θεό;

Μήπως το κοσμικό πνεύμα της εποχής μας μπορεί να «χωνέψει» τους ηρωικούς θανάτους των εθνομαρτύρων μας, που έστηναν γιορτές και πανηγύρια πριν ανταμωθούν με τον Χάρο;

Κι όμως έγιναν όλα αυτά. Και το αίμα των μαρτύρων άλλαξε τον κόσμο. Η πίστη αλλάζει τον κόσμο και δίνει λόγο ύπαρξης στην γη για να συνεχίσει να γυρίζει.

Ποια άλλη δύναμη στη γη μπορεί να σου δώσει λόγο ευφροσύνης μπροστά στο σκότος του θανάτου; Κανένας πλούτος, καμία δόξα, καμία κοσμική ιδεολογία δεν είναι ικανή να σου προσφέρει ελπίδα και χαρά μπροστά σε ένα παγωμένο φέρετρο. Όλοι οι μεγάλοι της γης μπροστά στο σαρωτικό χτύπημα του θανάτου, γίνονται ένα ταπεινωμένο κουρέλι, μια δυστυχισμένη ύπαρξη γεμάτη αγωνία και ερωτηματικά. Μόνο η πίστη, και συγκεκριμένα η Ορθόδοξη πίστη μπορεί να φυσήξει σε έναν πενθούντα πνοή ανάστασης και ζωής αιώνιας.

Αυτή την υπερκόσμια αύρα, νοιώσαμε να χαϊδεύει λίγο τις ψυχές μας, βλέποντας την πίστη αυτής της οικογένειας. Ένα γραμμάριο αν είχαμε από την πίστη αυτών των ανθρώπων, θα είχε δοξαστεί η Ελλάδα στα πέρατα της οικουμένης...👇

(Ολόκληρο το άρθρο εδώ...)